مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

چنـدیـست کـه بیمـار رخ مـاه نهانیم            در واقــع بُود ظاهر و مـا گمشـدگانیم

تـا جلـوه نمـایـد ز  ولادت گه حیـدر              هر جمعـه کنیـم ندبـه و  از منتظرانیم

چندیست که کعبـه نشِـنید نـام علی را             مـا منتظـر  بـانـگ علی بیـن اذانیـم

خاک قدمش سرمه ی چشم دو جهــانی             قربـان قدم هــای امام از دل و جانیم

لب ها بخــدا تشنۀ  یک بـوسه ز رویش             مــا در عطش چهـره ی او تشنه لبانیم

هاجر شده ایم و همه جا  در پی آبیــم               زمزم شـده ایـن دیده ما اشـک فشانیم

ما پـادشهی را به دو عـالم نفـروشیـم              چون سائل کویش شـده ایـم شاه جهانیم

دستی به سمــاوات گرفتیم به ظهورش               مــا منتظـر آن ولـیِ امـر و زمـانیم

                                        از منتظران فرجش  بـاش  تو محسن

                                        تا نام تو در زمره ی این فرقه بخوانیم