مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

دل را ز بيخودي سر از خود رميدن است
جان را هواي ز قفس تن پريدن است
از بيم مرگ نيست که سر داده‏ام فغان
بانگ جرس به شوق به منزل رسيدن است

دستم نمي‏رسد که دل از سينه بر کنم
باري علاج شکر گريبان دريدن است
شامم سيه ترست ز گيسوي سرکشت
خورشيد من بر آي که وقت دميدن است
سوي تو اي خلاصه گلزار زندگي
مرغ نگه در آرزوي پر کشيدن است
بگرفته آب و رنگ ز فيض حضور تو
هر گل در اين چمن که سزاوار ديدن است
با اهل درد شرح غم خود نمي‏کنم
تقدير غصه دل من ناشنيدن است
آن را که لب به دام هوس گشت آشنا
روزي «امين‏»(1) سزا لب حسرت گزيدن است
1- تخلص شعري مقام معظم رهبري.