اشعار ولادت حضرت ابوالفضل العباس (ع)

نپردازید بی تسبیحِ خالق

به مدحِ بنده ای هر چند لایق

نپردازید بی ذکر الهی

به ذکر بنده حتی گاه گاهی

مرا حمد خدا شیرین تر از مدح

ثنای کبریا شیرین تر از مدح

اگر من عبد صالح نام دارم

اطاعت را عبادت می شمارم

اطاعت از خدا تنها وفا نیست

عبادت بی ولایت راه ما نیست

عبادت از علی آموختم من

اطاعت از ولی آموختم من

نباشد هیچ حاجت از بهشتم

که جنّت هست در ذات سِرشتم

سرشتم طالب ماه ولایت

بهشتم رفتنِ راه ولایت

سرشتم فخر دارد ایها الناس

که نامم را علی بگذاشت عباس

مرا این بِه ز جنّات برین است

که نام مادرم امّ البنین است

من آقا زادۀ ام البنینم

اَباالفضلِ امیر المومنینم

مقام مادرم را قدر دانم

کنیز زینب کبراش خوانم

مقام مادرم در بیتِ مولا

کنیزیِ همه اولاد زهرا

حسین و مجتبی یا هر امامم

بزرگی می کنند در حقِّ نامم

من آن چاکر که زینب چاره ام بود

کنار دست او گهواره ام بود

من آن طفل دبستان حسینم

که عمری داد درس شور و شینم

امینِ خانۀ خیر النسایم

غلام خامس آل کَسایم

به امر مادر والامقامم

هماره دست بوس چار امامم

اگر چه سینه ام بوئید مولا

اگر چه دست من بوسید مولا

تواضع در مسیر حق تعالی

مرا تا بال جعفر برد بالا

خدا بر بندۀ خود منزلت داد

که بر آل عبایم معرفت داد

به قدری منزلت داده خدایم

شهیدانند مستِ بال هایم

خدا می خواست خون از اشک ریزم

به راه دوست دست و مَشک ریزم

□□□

بیارائید دل را ایها الناس!

به شب های مناجاتیِ عباس

که هر چه دارد عباس از سحرهاست

سحر دریای رنگین گوهرهاست

دهد تغییر قرآن حالتان را

مزیّن می کند اعمالتان را

بخواهید از خدا فرزانگی را

گذشت و مَردی و مردانگی را

مرام شیعه را اخلاق باید

صفا و نیکی و انفاق باید

اَهَمِّ درس عباس است ایثار

وفاداری است تا اردوی دلدار

علمداری به میدان اطاعت

سپهداری به هنگام شجاعت

بپردازید حقِّ دینِ رَب را

نگهدارید حرمت را ادب را

ادب سرلوحۀ ایمان و دین است

که این راهِ امیر المومنین است

ادب دست مرا نذر ولی کرد

ادب چشم مرا وقف علی کرد

مؤدب جز ولی رهبر ندارد

نگاه از حجّت حق بر ندارد

ادب پرداخت حقِّ رهبرم را

که دل بشناخت زهرا مادرم را

خدایا کاش روز انتقامش

کنم همراه مهدی احترامش