اشعار ولادت امام حسین (ع)

امام حسین(ع)-ولادت

جهان گردیده دریای كرامت

شب جشن است یا صبح قیامت

تو گویی ملك نامحدود هستی

چراغانی ست از نور امامت 

ملك، جن، آدمی بستند امشب

سراسر بر نماز شكر قامت

بهشت وحی، آبادِ حسین است 

مبارك باد، میلاد حسین است

عروج کل هستی تا حسین است

محمد گرم شادی با حسین است

تمام آرزوهای محمد

تمام هستی زهرا حسین است

نماز شكر خلقت، شادمانی

دعای آفرینش، یا حسین است

محمد در بغل آیینه دارد

علی قرآن به روی سینه دارد

سلام الله بر قدر و جلالش

خدا را چشم بر ماه جمالش

پر جبریل می‌سوزد به برقی

كند گر قصد معراج كمالش

زمان تا حشر با مهرش هم آغوش

قیامت هم بود صبح وصالش

لبش سرچشمۀ نوش محمد

عروجش بر سر دوش محمد 

لبش با دوست در راز و نیاز است

ولای او قبولی نماز است

میان انبیا تا صبح محشر

محمد زین ولادت سر فراز است

ز كوی او همه درهای رحمت

به روی انس و جان پیوسته باز است

قیامت، در قیامت بندۀ اوست

شفاعت لاله زار خندۀ اوست  

به شعبان المعظّم ماه دادند

بشر را رهبری آگاه دادند

به جسم آفرینش جان تازه

به چشم دل چراغ راه دادند

به ثارالله، ثارالله دیگر

به وجه‌الله، وجه‌الله دادند

محمد نقش لبخندت مبارك

علی میلاد فرزندت مبارك

دل عالم گرفتار حسین است

محمد محو دیدار حسین است

به بازار محبت صحنه صحنه

دوصد یوسف خریدار حسین است

خدا با دست قدرت تا قیامت

علم گیرو علمدار حسین است

دو عالم سایه‌ای از پرچم اوست

محرّم نه، زمان ماه غم اوست

تو خون در جسم توحید آفریدی

تو بانگ ارجعی از حق شنیدی

تو قرآن را ز نوك نیزه خواندی

تو مقتل را به مهد ناز دیدی

تو عزّت را، شرف را، روح دادی

تو ذلّت را سر از پیكر بریدی

تو وقتی بر شهادت خنده كردی

تمام انبیا را زنده كردی

شهادت بوسه زد بر پیكر تو

ولادت یافت خون از حنجر تو

چهل منزل به دنبال خدا رفت

به نوك نیزة دشمن سر تو

به حلق تشنه‌ات، قرآن هماره

خورد آب حیات از ساغر تو

شهادت می‌دهم نزد خدایت

تو خون دادی، خدا شد خونبهایت

تو خود احیا گر اسلام نابی

درون تیرگی‌ها آفتابی

تو در رگ‌های قرآن خون پاكی

تو بر گلزار سبز وحی آبی

تو در هر فصل ایمان را بهاری

تو در هر نسل روح انقلابی

تو با هر زخم فریاد خدایی

تو روی نیزه هم یاد خدایی

شهادت خطّ سرخ خامۀ ماست

خط تو، مشی تو، برنامۀ ماست

پس از هیهات منّا الذّلة تو

كفن پیراهن و خون جامۀ ماست

هزار و نهصد و پنجاه زخمت

به موج خون زیارتنامۀ ماست

تو حجّی، تو صلاتی، تو زكاتی

تو اسلام محمد را حیاتی

خوشا آنانكه در خون پا فشردند

به عشقت از دل و جان سر سپردند

به دین زندۀ ما مرده آن است

كه گوید كشتگان عشق مردند

همیشه میوه‌های نخل میثم

ز خون عاشقانت آب خوردند

ویَبقی وجه ربّك دولت تو است

تمام آفرینش ملت تو است