شخصیت سیاسی و عرفانی حضرت امام(ره)

من در اینجا لازم می دانم به عنوان حق شناسی از رئیس محترم قوه قضائیه، آیه الله هاشمی شاهرودی یادی بنمایم. ایشان به نقل از حاج احمد آقا كه خاطرات بی نظیری را در هفته پس از انتخاب مقام معظم رهبری می گفتند، من از خود ایشان شنیدم كه می فرمودند: واقعا جای تاسف است كه ما امام را آن طور كه باید و شاید به عنوان یك شخصیت جامع نشناختیم. ایشان می گفتند: من سال ها در نجف بودم و از نزدیك با شخصیت های گران سنگی نظیر شهید بزرگوار علامه سیدمحمدباقر صدر(رحمه الله)، مرحوم آیه الله العظمی خوئی (رحمه الله) و همین طور حضرت امام (رحمه الله) برخورد داشتم و از آن ها استفاده های فقهی و اصولی و استفاده های صرف علمی می كردم. آن شب در تهران كنار مرقد حضرت امام (رحمه الله) وقتی از سید احمد آقا آن خاطرات مكتوم را راجع به حضرت امام (رحمه الله) شنیدم افسوس خوردم كه پانزده سال با امام (رحمه الله) حشر و نشر داشتیم، در اندرونی و بیرونی، اما به چیزی كه كم تر فكر می كردیم ابعاد عرفانی حضرت امام (رحمه الله) بود. ما در خودمان احساس غم بزرگی می كنیم؛ چون برای كالاهایی سراغ حضرت امام (رحمه الله) می رفتیم كه جاهای دیگر هم پیدا می شد، ولی در بعد عرفانی ویژگی خاصی در ایشان بود كه به فقاهت و رهبری سیاسی ایشان ویژگی خاصی می داد، به ولایت معنوی و ولایت عرفانی ایشان كم تر توجه داشتیم؛ چون اصلا ایشان بروز نمی داد و ما هم پی نمی بردیم.