اشعار شهادت امام موسی کاظم (ع)

كس نفهميد كه عُمرَش به چه مِنوال گذشت ؟

آنكه روز و شب او كُنج سيه چال گذشت

چارده سالْ بلا، زجر، شكنجه، دشنام

چارده سال كه اندازه ي صدسال گذشت

غنچه ی بوسه يقيناً به لبش مي خُشكد

عُمرِ بابايي اگر دور ز اطفال گذشت

شب ظلماني و زندان پي زندان، يعني

فرصت ديدن آن كوكب اقبال گذشت

غير يك پرده كه افتاده زمين هيچ نديد  

هركس از پهلوي اين كعبه ي آمال گذشت

"الف"سرو بلنداي وجودش از غـــم

تا شدآن قدركه حتّيٰ كمر از"دال"گذشت

زَهر كُشتش تَه مطموره ي تاريك و نَمور

واي من ! شعر چرا از لبِ گودال گذشت ؟

كربلا ! زلزلتِ ألارض ! چه آمد به سرش ؟ 

حرفهايي ست كه در سوره ي زلزال گذشت

تيرها، يك كفن از پَر به تنش پوشاندند

خنجر از حنجره اش، آه به جنجال گذشت

چون سرش رفت سر نيزه ی "دنياخواهان" 

كار از غارت گهواره و خلخال گذشت

محمد قاسمی