پاسخ به نامه یکی از افاضل حوزه علمیه قم

تاریخ: 1344/09/01

پاسخ به نامه یکی از افاضل حوزه علمیه قم

بسم الله الرحمن الرحیم
به عرض عالی می رساند: مرقوم شریف که حاکی از سلامت مزاج محترم بود، موجب تشکر گردید. سلامت و توفیق جناب عالی را خواستار است. حالت این جانب بحمدالله بد نیست، لکن برای حوزه علمیه قم نگران هستم. خوف آن است که اگر غیبت این جانب طولانی شود، آقایان فضلا تزلزلی پیدا کنند. از خداوند اصلاح امور را خواستارم. جناب عالی به حضرات افاضل - ایدهم الله تعالی - تذکر دهید که این جانب کمال میل دارم که بین آنها باشم و در شادی و غم آنها شریک باشم. فضلا و اعلام قم که حقاً وفاداری خود را اثبات فرمودند، مایه امید این جانب می باشند و چشم من به وجود آنها روشن است. در اول وقت رفع منع، به خواست خداوند تعالی خود را در بین آنها خواهم دید.
مطلب دیگر که لازم است جناب عالی به هر وسیله که صلاح می دانید ابلاغ فرمایید در قم و تهران و جاهای دیگر، قضیه عدم وصول تلگرافات است از ایران. روز اول و دوم ورود، مقداری تلگراف واصل شد، الا نادری که یا آدرس مجهول بود یا امضا معلوم نبود، پس از آن ناگهان نامه و تلگراف قطع شد و معلوم شد جلوگیری شده است، از بعضی شهرستان ها هم خبر منع رسید. ممکن است منظور آنها این باشد که ایجاد نگرانی نمایند. جناب عالی و سایر موالی محترم، این نکته را تذکر دهید و ابلاغ فرمایید که تلگرافات اگر نرسید به این سبب بوده.
مطالبی که مرقوم شده بود، ملاحظه شد. از خداوند تعالی توفیق اعتصام در امور را خواهانم. از جناب عالی و سایر آقایان ملتمس دعای خیر برای حسن عاقبت هستم. صورت تلگرافی که فرستاده بودید ملاحظه شد، لکن اصلش نرسیده. از آقایان مدرسین و فضلا متشکرم و توفیق و تایید همه را از خداوند تعالی خواستارم.
والسلام علیکم
روح الله الموسوی الخمینی