پاسخ به:صحیفه نور امام خمینی
یک شنبه 3 اردیبهشت 1396 8:31 PM
تاریخ: 1365/08/29
بسم الله الرحمن الرحیم
امروز که از اعیاد بسیار بزرگ اسلام است، به همه ملت های محروم اسلامی و همه مستضعفین جهان و ملت بزرگوار خودمان تبریک و تهنیت عرض می کنم.
این عید بزرگ، سرمنشاء تمام برکات در عالم است و مرکز وحدت مسلمین در جهان است. من نمی توانم راجع به برکات این عید، امروز با وقت کم عرضی بکنم. امید است که گویندگان و نویسندگان در این امر اهتمام کنند و برکات تولد این دو بزرگوار را گوشزد کنند. آنچه که من امروز می خواهم عرض کنم، این است که ما در روزی عید گرفتیم که از جهاتی ملت ایران باید جشن بگیرند. یکی جهات پیروزی ملت ایران در جهان، در جبهه ها در پشت جبهه ها، در همه کشورهای اسلامی و غیراسلامی و یک امر مهمی که در این روز باید تبریک به همه عرض بکنم، این انفجار عظیمی است که در کاخ سیاه واشینگتن رخ داد و این رسوایی بسیار مهمی که برای سران کشور امریکا پیدا شد. شما ملاحظه بکنید و ببینید که در تمام دنیا، در سراسر جهان، مطبوعاتشان و رسانه هایشان و خطابه هایشان تمام متوجه این معناست که سرپوشی بگذارند بر این رسوایی که برای رئیس جمهور آمریکا پیش آمد. رئیس جمهور آمریکا در این رسوایی باید عزا بگیرد و کاخ سفید مبدل به کاخ سیاه بشود - گرچه همیشه بوده است - لکن این متفرقه گویی و اضطرابی که در کاخ سفید پیدا شد و در طرفدارهای آمریکا، حکایت از عظمت مسأله می کند. یک مقام عالی رتبه - به قول خودشان - از آمریکا به طور قاچاق و با تذکره جعلی وارد ایران می شود، در صورتی که ایران نمی داند چی است، به مجردی که وارد می شود و معلوم می شود که این از مقامات امریکاست، ایران او را در یک جایی تحت نظر قرار می دهد و محبوس می کند و تمام حرکات او را تحت نظر قرار می دهد و او با هر کس خواسته است ملاقات کند، ملاقات نمی کند.
آنی که ادعا می کند که اگر من به شوروی رفته بودم، رئیس شوروی سه مرتبه دیدن من می آمد، گمان می کند این جا هم شوروی است!. این جا کشور اسلام است، این جا نه کرملین قابل این است که ذکری ازش بشود و نه کاخ سیاه! این جا کشور رسول خداست، این جا کشور حضرت صادق است،
این جا پاسدارهای ما شرافت دارند بر کاخ نشین ها، این جا بسیجی های ما و امت ما شرافت دارند بر تمام کاخ نشین های عالم و همه کسانی که ادعای پوچ خودشان را می کنند و گمان می کنند که باید عالم پیش آنها خاضع باشد.
آنهایی که می گفتند ما چه می کنیم و چه می کنیم و قطع رابطه می کنیم و از این مسائل می گفتند امروز معلوم شد که با عجز و ناله در پیشگاه این ملت آمده اند و می خواهند که رابطه برقرار کنند، می خواهند عذر تقصیر بخواهند و ملت ما قبول نمی کند. این یک مسأله است، مسأله ای است که از تمام پیروزی های شما بالاتر است. مسأله رئیس آمریکا با آن همه به قول خودش جلال و جبروت، کسی را از مقامات عالی بفرستد به این جا که با مقامات این جا ملاقات کنند و هیچ یک از آنها حاضر به ملاقات نشود، این مسأله بزرگی است که دنیا را منفجر کرده است و باید هم بکند. کاخ سفید را به عزا نشانده است و باید هم بنشاند. مسأله مسأله مهم است.
الان تسابق می کنند تمام کشورهای بزرگ برای رابطه پیدا کردن با ایران، این چی است؟ این افراد ایران است؟ این جمعیت کثیر ایران است؟ ایران جمعیتی ندارد در مقابل عالم. این ایمان جوان های ماست، این برکات رسول اکرم است، این برکات امام صادق است. این برکاتی است که چشم دنیا را خیره کرده است و همه را مضطرب کرده. آنهایی که گمان می کردند که با یک تشر ایران را می توانند چه بکنند، گمان کردند که حالا هم زمان قاجار است، حالا هم زمان پهلوی است که مردم بیدار نبودند. امروز زمان بیداری مردم ماست، زمان هشیاری و شکوفایی ایمان است در این کشور و لهذا می بینید که الان هر رادیویی را باز کنید از خارج، از هر گوشه عالم راجع به قضایای آمریکا و راجع به خضوع او در مقابل ایران صحبت می کنند و حرف ها را می زنند. اضطراب در کلمات خود ریگان این قدر هست. تناقض گویی، اضطراب هست که انسان نمی تواند باور کند که یک آدمی که رئیس یک همچو کشوری هست و ادعایش آن قدر زیاد است، این قدر تناقض گویی، این قدر اضطراب، این قدر وحشت که او را گرفته است، امروز یک چیز مهمی است. نه فقط او را، کرملین هم همین طور است، آنها هم مسابقه می کنند با امریکا در رابطه با ایران.
چی است مسأله؟ چه شده است ایران؟ چه قصه ای در ایران واقع شده است که سابق اگر چنانچه در زمان سلاطین سابق، در زمان قاجار، در زمان پهلوی اگر یک کلمه در آن جا می گفتند اینها تمام کنار می رفتند، اگر یک تشر می زدند آنها خلع سلاح می شدند، چه شده است که حالا پاسدارهای ما هم اعتنا به آنها نمی کنند؟ برای این که آن وقت مردم را خواب کرده بودند، تبلیغات دامنه دار دشمن های اسلام، مردم را خواب کرده بودند، از هم جدا کرده بودند، شهرها از هم جدا بود، احزاب مختلفه همه با هم مختلف بودند، حکومت ها همه دست نشانده بودند، اما امروز مسأله این نیست، امروز ایران بیدار شده است، امروز اسلام در ایران رواج پیدا کرده است، امروز حقیقت ایمان در ایران
شکوفا پیدا کرده است، اینها برکات ایمان است. غافل نباشید از این، برکات وحدت شما در تمام امور است. غافل از این وحدت نباشید، غافل از این حظ الهی نباشید. در عین حال انسان می بیند که در حالی که کاخ کرملین به لرزه در آمده است و کاخ سیاه سیاهپوش شده است و می خواهند توجیه کنند هی حرف های خودشان را و هی از این ور و آن ور می زنند که توجیه کنند این خطایی که کردند و این کسی را که این جا فرستادند و با رسوایی از این جا بیرونش کردند، می خواهند توجیه کنند، مع الاسف بعض از اشخاصی که در خود ایران هستند توجه به مسائل یا ندارند یا متعمدند. اینها هم /به تبع آنها کارهای/ به تبعیت از تبلیغات آنها، آنها هم با همان لسان، این جا تبلیغ می کنند.
من نمی خواهم در این روز مبارک اسباب افسردگی اشخاص بشوم، لکن می خواهم عرض کنم چرا این قدر ما عقب افتاده هستیم؟ چرا ما باید به واسطه اغراض نفسانیه این قدر خودمان را ببازیم؟ چرا باید وقتی که دنیا به تزلزل درآمده است برای این بی اعتنایی ایران به کاخ سفید و سیاه، چرا ما باید توجیه کنیم مسائل آنها را؟ چرا ما باید این قدر غربزده باشیم یا شیطان زده؟ من هیچ توقع نداشتم از بعض این اشخاص، ولو بعضی شان در نظر من پوچند لکن از بعضی از این اشخاص که سابقه دارند هیچ توقع نداشتم که در این زمان که باید فریاد بزنند سر امریکا، فریاد می زنند سر مسؤولین ما! چه شده است؟ شماها چه تان است؟ چه کردید شماها؟ شماها چرا باید تحت تأثیر تبلیغات خارجی واقع بشوید یا تحت تأثیرات نفسانیت خودتان؟ در یک همچون مسأله مهمی که باید همه شما دست به هم بدهید و ثابت کنید به دنیا که ما وحدت داریم، وحدت ما این طور شده است و در روزی که /روز/ هفته وحدت است چرا شماها می خواهید تفرقه ایجاد کنید؟ چرا می خواهید بین سران کشور تفرقه ایجاد کنید؟ چرا می خواهید دو دستگی ایجاد کنید؟ چه شده است شما را؟ کجا دارید می روید؟ (این تذهبون؟) من نمی توانم که آن طوری که می خواهم، با شما صحبت کنم و نمی خواهم در روز عید رنجش برای شما پیدا کنم، لکن شما انصاف بدهید که در یک همچو وقتی، وقت یک همچو اموری است؟! وقت یک همچو تأییدی است از کاخ سفید؟ وقت یک همچو تأییدی است از ریگان؟! لحن شما در آن چیزی که به مجلس دادید، از لحن اسرائیل تندتر است، از لحن خود کاخ نشینان آن جا تندتر است. شما چه شده است این طور شدید؟ شما که این طور نبودید بعضی تان، من بعضی تان را می شناسم، شما این طور نبودید.
من امیدوارم که شما باز توجه کنید به مسائل، توجه کنید به دنیا، توجه کنید به خودتان، توجه کنید به قدرت خودتان، نشکنید این قدرت را، گرچه شماها نمی توانید، لکن نباید یک همچو کاری در ایران بشود. من نمی خواهم دل شما را بشکنم، لکن شما دل ملت ما را نشکنید، شما دل مسؤولین ما را نشکنید، شما هی تندرو و کندرو درست نکیند، دودستگی ایجاد نکنید، این خلاف اسلام است، خلاف دیانت است، خلاف انصاف است، نکنید این کارها را.
من امیدوارم که خدای تبارک و تعالی به همه ملت ما سلامت و سعادت عنایت کند و دوستان ما را به خود بیاورد و کسانی که می خواهند تفرقه ایجاد کنند، انشاءالله خدا هدایتشان کند و خدای تبارک و تعالی شر اشرار را از سر این کشور کوتاه کند و این عید مبارک را بر همه مبارک تر کند و رزمنده های ما را در هر جا که هستند با دل قوی به پیش ببرد و بدانند رزمندگان که پیروزند و بدانند که این پیروزی که اخیراً پیدا شد، از همه پیروزی ها در نظر دنیا بالاتر است و توجه کنند به این که با عنایت خدا به پیش بروند و سیلی آخر را بزنند.
والسلام علیکم و رحمةالله
ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیله‌سین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.
