پاسخ به:صحیفه نور امام خمینی
یک شنبه 3 اردیبهشت 1396 8:24 PM
تاریخ: 1364/01/27
بسم الله الرحمن الرحیم
از شما آقایان که قدم های مثبتی برداشته اید تشکر می کنم. امیدوارم احساس کرده باشید که همه دردهای ایران از دانشگاه شروع شده است. دانشگاه، تلخی داشت که به این زودی ها رفع نمی شود. جدیت و فداکاری لازم دارد تا دانشگاه، دانشگاه بشود. دانشگاهی که حق نداشت از مصالح ایران و اسلام صحبت کند، دانشگاهی که نماز خواندن در آن عیب بود، دانشگاهی که تمام گرفتاری های ما منشاش در آن بود، دانشگاه نبود. شما باید کوشش کنید و دانشگاه را اصلاح کنید و احساس کنید که اسلام است که تواند دانشگاه را اصلاح کند و اصلاح دانشگاه زمانی آسان است که فرزندانمان را از دوره دانش آموزی زیر نظر بگیریم که اگر فرزندانمان در کودکی درست تربیت شدند، دانشگاه زحمتش کمتر می شود.
امیدوارم با کوشش اساتید و معلمین، وضع به صورتی درآید که فردی که دوره درسی اش تمام شد، فردی متعهد بار آمده باشد، فردی که بداند باید برای کشورش خدمت کند و کاری به رضایت کشورهای بیگانه نداشته باشد. شما می دانید بیشتر کسانی که در دانشگاه بزرگ شده اند در عین حال که بعضی از آنان نماز هم می خوانند ولی معتقدند ایران باید زیر نظر کشورهای بیگانه باشد. می گویند ایران نمی تواند خودش را اداره کند. آیا ایرانی که با تمام فشارها خودش را حفظ کرده و انقلابش را به کشورهای دیگر صادر و ملت های دیگر را بیدار نموده است، نمی تواند خودش را اداره کند؟ چرا! باید کاری کنید که دانشگاه هایمان روش توده های مردم را داشته باشد که اگر ملتی چیزی را خواست، خلافش را نمی توان بر آن تحمیل کرد. شما ملاحظه کنید توده های میلیونی ما چگونه منقلب شده اند و به این معنا توجه کرده اند که باید در مقابل قدرت ها بایستند. دانشگاه باید مرکز رشد چنین امری باشد که متأسفانه نبوده است.
امیدوارم با زحمت شما آقایان و شورای عالی انقلاب فرهنگی، دانشگاهی پیدا کنیم که دانشگاه مردم باشد، نه دانشگاه خارج. ما باید طوری جوانانمان را تربیت کنیم که مسلمانان دیگر
کشورها بفهمند که تربیت در این جا مفید است و این را بدانید که اگر دانشگاه درست کار کرد و خود را به دنیا عرضه نمود و مردم دنیا فهمیدند که دانشگاه ایران برای خودش کار می کند، نه برای خارج، قهراً مسلمانان دیگر کشورها به این جا خواهند آمد.
دانش تنها فایده ندارد، بلکه دانش و تعهد باهمند که می توانند انسان را به جایی برسانند که محتاج دیگران نباشد و پیش خدا آبرومند باشد. البته این کار مشکلات و ناگواری هایی دارد، هر کس بخواهد کار مثبتی انجام دهد، این طور نیست که همه از آن کار خوششان بیاید و آن را بپسندند. ممکن است کار حقی هم در ذایقه دسته ای تلخ بیاید ولی کسی که دنبال حق می رود و برای رضای خدا کار کند نباید به فکر این باشد که به او چه گفته اند، یا چه می گویند، باید خدا را در نظر بگیرد و برای خدا کار کند. هر کس هر چی می خواهد بگوید، کار خوب هم مخالف دارد.
شما فکر این باشید که کارتان خوب و پیش خدا آبرومند باشد، وقتی در این فکر بودید خدا هم شما را همراهی می کند و مشکلاتتان را اصلاح می نماید، که اگر دانشگاه اصلاح شد، کشور اصلاح می شود. من به شما دعا می کنم که خدا شما را تأیید و موفق کند.
والسلام علیکم و رحمه الله
ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیله‌سین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.
