پاسخ به:صحیفه نور امام خمینی
شنبه 2 اردیبهشت 1396 9:35 PM
تاریخ: 1357/08/28
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
قل انما اعظکم بواحده ان تقومو الله مثنی و فرادی خدای تبارک و تعالی در این آیه می فرماید که یک موعظه، فقط من یک موعظه به شما می کنم، یک موعظه ای که واعظش خداست و آورنده موعظه پیغمبر اکرم است و می فرماید، فقط یک موعظه است، این موعظه باید اهمیتش خیلی زیاد باشد که در این تعبیر می فرماید و آن موعظه این است که (ان تقوموالله مثنی و فرادی) . اینکه قیام کنید برای خدا، برای اقامه حق قیام کنید. لازم نیست که اول یک اجتماعاتی باشد که من می خواهم بعد از اجتماعات قیام کنم. یکی یکی هم این تکلیف هست (مثنی و فرادی) فرادی هم هست، دو تا دو تا هم هست. این دیگر اقل جمعش است، یعنی تنهائی تکلیف به قیام لله هست و اجتماعی هم که اقلش دوتاست، از دو تا شروع می شود به بالا، هر چه بالا رفت، میزان این است که انسان تشخیص بدهد که لله هست این قیام، برای خدا هست این قیام، دیگر اگر لله شد و برای خدا شد، از اینکه تنها هستیم، از اینکه جمعیتمان کم هست، دیگر وحشتی نیست قیام اگر لله هست، برای خداست، قیام لله هیچ خسران ندارد، هیچ ضرر توی آن نیست. قیام های برای دنیا دو رو دارد، یک رویش ضرر است، یک رویش نفع است. تجارت انسان می کند، سایر کسب ها را می کند، این یک طرفش ضرر است، یک طرفش نفع است، گاهی انسان ضرر برد از این تجارت، گاهی نفع می برد و هر کاری که انسان برای دنیا بکند، خدا در کار نباشد و همان جهت دنیوی باشد، اینها صد درصد نفع نیست، گاهی نفع است، نفع مادی دارد، گاهی ضرر مادی دارد. اما اگر چنانچه قیام برای خدا باشد، انسان کاری را برای خدا بکند، این هیچ توی آن ضرر نیست. ممکن است که انسان تخیل بکند که ما رفتیم به جنگ با کفار مثلاً و کشته شدیم، خیال بکند که این ضرر است، لکن این ضرر نیست، کشته ها پیش خدا زنده اند، اجرهائی که آنجا هست ربطی به این عالم ندارد. اینکه برای خداست، همیشه نفع دارد، همیشه از خسارت محفوظ است. مردهای تاریخ بسیارشان تنها ایستادند در مقابل قدرت ها، حضرت ابراهیم تنهائی ایستاد و بت ها را شکست که وقتی آمدند گفتند که چه کسی بود، ابراهیم را می گفتند این کارها را کرده، تنهائی قیام کرد در مقابل بت پرست ها و در مقابل شیطان وقت و از تنهائی نترسید برای اینکه این قیام، قیام لله
بود، برای خدا بود و چون قیام برای خدا بود، هر دو طرفش نفع است، چه پیش ببرد، نفع برده است و چه پیش نبرد، باز هم نفع برده است، یکی از دو خوبی ها را دارد یا خوبی دنیائی دارد یا اگر دنیائی گیریش نیامد، خوبی آخرتی بلااشکال است و هست. حضرت موسی یک شبانی بود، شبان حضرت شعیب بود مدت ها و تنهائی مأمور شد که برود و قیام کند منتهی ایشان یک توقعی از خدای تبارک و تعالی کرد که برادرم هم باشد، آنوقت شد مثنی، اول خودش بود قیام کرد، بعد برادرش هم همراهش شد، شدند دو نفر، اما در مقابل چه دستگاهی؟ در مقابل دستگاه فراعنه که الان هم آثارشان در مصر و آنجاها، در قاهره و مصر و آنجاها هست، آن آثار عجیب و غربیشان، ایستاد در مقابلشان تنهائی، بعد هم که اضافه شد، یک نفر دیگر اضافه شد و آن عبارت از برادرش بود، بنی اسرائیل هم کاری از آنها نمی آمد جز شلوغکاری، چنانچه حالا هم همین، جز شلوغکاری کاری از آنها نمی آید. پیغمبر اکرم (ص) از اول که قیام کرد، تنها، تنها قیام کرد و دعوت کرد مردم را، قومش را دعوت کرد به حق تعالی و به توحید و هیچ کس همراهش نبود، تنهائی قیام کرد اول، مثلاً زنش که در خانه شوهرش منزل بود، حضرت خدیجه به او ایمان آورد و حضرت امیر که بچه ای بود آنوقت، ایمان آورد و بعد کم کم در مکه هم که بودند در 13 سال، نشد یک کاری انجام بدهند، برای اینکه مکی ها همه مقتدر و پولدار بودند و می دیدند که اگر این رشد بکند، با منافعشان مخالف است، از این جهت با او مخالفت می کردند از خوف اینکه این رشد پیدا بکند و با منافعشان چه بشود، این بت ها هم آلت بود پیش آنها، همچو نبود که بت پرست ها خیلی به بت هم پابند باشند، منافع مادیشان بود که آنها در مقابلش می دیدند که پیغمبر اکرم است و منافع مادی شان در ضرر است. تا در مکه بودند تقریباً می شود گفت تنها بودند، یکی دوتا، چند نفر مختصری به ایشان گرویدند و اینها، فعالیت هم در مکه، جز اینکه دعوت می کردند و دعوت زیرزمینی به اصطلاح می کردند، چیزی نبود تا وقتی که مقتضیات جور شد و رفتند به مدینه، آنوقت از مدینه شروع کردند و در مقابل قدرت های بزرگ.
وقتی که مطالب الهی شد دیگر خوف از قدرت ها، هیچ قدرتی مثل قدرت خدا نیست. خوف از قدرت ها کسانی باید داشته باشند که اعتقاد به خدای تبارک و تعالی ندارند، مسلمین، مؤمنین که اعتقاد دارند به مبداء قدرت، اینها از قدرت ها نباید بترسند. پیغمبر اکرم که ایمان به قدرت مطلق خدای تبارک و تعالی داشت، در صورتی که عددشان کم بود و چیزی نبود و فقیر هم بودند و از همین فقیرهای بیچاره بودند لکن قدرت ایمان داشتند و قیام کردند و قدرت ها را یکی بعد از دیگری شکستند و همه را دعوت به توحید کردند، توحید را در جامعه رشد دادند و در یک زمان کمی، مسلمین که در جنگ وقتی که می رفتند، چند نفرشان یک شتر داشتند، در یک جنگ مثلاً مهمی شاید ده تا اسب داشتند، نداشتند چیزی، ده تا شمشیر داشتند، چند نفرشان یک شتر داشتند معذالک چون قوت ایمان داشتند، دو تا امپراطوری را در یک صف کمی، یکی امپراطوری روم را که آنوقت مهم بود و یکی هم
ایران که مهم بود (این دو تا امپراطوری آنوقت در دنیا مقدم بر همه بودند) آنها را شکستند و غلبه بر آنها کردند و اسلام را بردند تا روم و تا - عرض بکنم که - اروپا هم رساندند. عمده همان روح ایمان است که بر انسان باید چه باشد. این قدرت هائی که الان ما مواجه با آنها هستیم، هی می ترسانند آدم را از اینکه ابرقدرت ها هستند، شوروی هست، آمریکا هست، انگلستان هست. صحیح است، اینها قدرت هایشان زیاد است لکن قدرت یک ملتی که حق می گوید، که برای خدا قیام کرده است، می خواهد که مملکتش، مملکت اسلامی باشد نه اینکه مملکت، مملکتی باشد که صورتش، صورت اسلام و واقعیتش بر خلاف. (بیشتر از آنهاست) .
این قیامی که الان ملت ایران کرده اند در مقابل همه این ابرقدرت هاست و این ابرقدرت ها را شما اطمینان داشته باشید که نمی توانند کاری انجام بدهند یعنی خدای تبارک و تعالی اینها را مقابل هم قرار داده است که اگر او بخواهد حرکت کند آن یکی تشرش می زند. تازگی شوروی تشر زد به آمریکا که اگر بخواهی دخالت کنی در امر ایران، ما چه خواهیم کرد. نمی توانند بکنند. و باز از شوروی گفته اند که گفته است سران شوروی که ایران باید سرنوشتش را خود ملتش تعیین بکند. البته اینها هم حالا حرف می زنند اما مسأله همین هست. مسأله این است که هر ملتی باید سرنوشت خودش را خودش معین کند و اگر یک ملتی قیام کند اینطوری که الان ملت ایران قیام کرده است، این قیام یک قیام الهی است یعنی اینکه من اعتقاد دارم و همین طور هم هست، این است که یک همچو قیامی را نمی شود با تبلیغات بشری، با این حرف های ماها، نمی شود یک همچو قیامی درست کرد. ماها یک حوزه کوچکی را، یک فرض کنید موج کوچکی ما می توانیم تهیه کنیم، آن که این قیام را درست کرده است و در سرتاسر ایران، ایلاتی که اصلاً کاری به این کارها نداشتند، نه آنها کار نداشتند، بازار تهران هم کار نداشت، بازار تهران هم که اصل بازارهاست، در این امور دخالت نداشت، کار نداشت به این کارها، سایر بازارها هم کار به این کارها نداشتند، خیر دانشگاه ها هم کاری نداشتند. ما می دیدیم که این جناح های سیاسی، چندین سال است الان هیچ ابداً از این حرف ها دیگر نمی زنند، هیچ کاری به این کارها ندارند، جناح روحانی هم دستش بسته بود و دهنش بسته بود و جرات حرف زدن نداشت، این جناح هایی که از آنها یک کاری می آمد، در این 50 سال سلطنت سیاه، همه اینها را خفه کرده بودند. در زمان رضاشاه، جناح روحانی را همچو به آن صدمه زده بودند که خود ملت در مقابل روحانیت ایستاده بود، خود ملت روحانیت را سوار اتومبیل، روحانی را سوار اتومبیل نمی کرد و می گفت که ما این طایفه را نمی خواهیم، من خودم سوار اتومبیل بودم و اتومبیل ظاهراً بنزینش تمام شده بود یا آب آن تمام شد، یک شیخی هم همراه من بود، می گفت که چون این شیخ سوار اتومبیل است از این جهت اتومبیل ایستاد، با اینکه ایستاندنش، نشکسته بود (خنده حضار) یا آبش تمام شده بود یا بنزینش، حالا یادم نیست اما یکی از اینها تمام شده بود، معذالک تبلیغات زمان رضاخان و
مأمورین رضاخان، دژخیمان رضاخان همچو کرده بود که این طبقه شوفری که الان شما ملاحظه می کنید یکی از طبقاتی است که در ایران فعالیت می کند و فلج می کند گاهی وقت ها کارهای دولتی را، آنوقت اینطور بود که اگر چنانچه بنزینش تمام می شد، می گفت شیخ، تازه تفأل به او می زد، می گفت شیخ چون اینجا بوده، و همین طور سایر طبقات اینطور شده بود. در تمام ایران یک مجلس خطابه علنی نبود، اگر بود، بین نصف شب که یک مجلسی بود آن هم قاچاق، تمام تبلیغات، تبلیغات از هر طبقه باشد، درش بسته شده بود. سیاسیون هم همه در انزوا بودند و هیچ کاری از آنها بر نمی آمد و نمی توانستند کاری بکنند، صدائی از کسی در نمی آمد، چند دفعه روحانیون قیام کردند لکن شکسته شد. از آذربایجان قیام کردند شکسته شد، گرفتند همه را بردند به سنقر ظاهراً. از اصفهان قیام شد باز هم شکستند قیام را و متفرقشان کردند. قیام هائی شد اما قیام هائی بود که نتیجه ای نتوانست بدهد و ملت آنوقت بیدار نبود، درست توجه نداشت به مسائل خودش. می خواهم عرض بکنم که نه جناح سیاسی الان تواند بگوید که من کردم این کار را، تمام ایران را من به جنبش درآوردم، نه جناح روحانی، جنود خداست که این کار را کرده، امر خداست این کار و لهذا امید به آن است، مال بشر نیست که انسان بگوید پشتوانه ندارد. این کار، کار خداست که یک ملتی که در چند سال پیش از این، اگر چنانچه بازارش را می خواستند ببندند، یک پاسبان کافی بود، حالا ایستاده در مقابل همه قدرت ها، مشتش را گره کرده در مقابل همه قدرت ها ایستاده و نه می گوید، می گوید که ما نمی خواهیم این را. این حکومت نظامی که در سابق، همچو که اسم حکومت نظامی می آمد، دیگر نفس ها قطع می شد و هیچ کس حرفی نمی زد و نمی شکست، اصلاً معقول نبود که حکومت نظامی را کسی بتواند بشکند، الان حکومت نظامی یک امر توخالی است که مردم به آن اعتناء نمی کنند. هی، بله هی هیاهو می کنند و هی اعلامیه می دهند لکن دنبال سراعلامیه (آنها می گویند 2 نفر بیشتر حق ندارند که اجتماع کند) دنبال سر این، صدهزار نفر جمعیت، دویست هزار نفر جمعیت قیام می کنند، می شکنند. در همان اصفهانی که حکومت نظامی است، در همان تهرانی که حکومت نظامی است و قمی که حکومت نظامی است، هر روز دارند می شکنند این حکومت نظامی ها را، هیچ اعتنائی بدان نمی کنند، بعد دولت نظامی را آوردند، دولت نظامی هم همان حکومت نظامی است دیگر، فرقی ندارد هر دو نظامی اند و هر دو از این پیرمردهای مفتخورند که مدتی ملت را دوشیدند و هیچ کاری هم از آنها برنمی آید، قابل آدم نیستند، جز اینکه بگویند بکشید. این تمام شد، تمام می شود این حرف ها، دولت نظامی هم دیگر کاری از آن نمی آید و میان تهی است، حالا ما فرض می کنیم که بعد از این هم که این تیر آخری کودتای نظامی باشد که دولت شوروی هم گفته که (همچون خیالی را دارند اینها و اگر بکنند، من چه خواهم کرد) . ما احتیاج نداریم شما کاری بکنید، ما خودمان خواهیم کرد، بعد از این ممکن است که باز این قضیه کودتای نظامی در کار بیاید ولی آخرش همین نظامی است و همین پیرمردهایند و همین تفنگ ها، بیشتر از اینها چیزی نیست که این ملت از آن رقمی که الان چند ماه هست که حکومت نظامی اش را دیده است و شکسته است حکومت نظامی را، دولت نظامی اش هم که حالا هست و می بیند کاری از آن برنمی آید، شکسته او را، بعد هم کودتای
نظامی با یک نظام دیگر می آید، چیز تازه ای نیست، مردم دیگر آشنا شدند، یعنی یک قدرت الهی در ایران دارد حکومت می کند. این را بیدار باشید یک قدرت بشری نیست، بشر نمی تواند که همه مملکتی که سی و چند میلیون جمعیت دارد و بزرگی اش هم چند مقابل فرانسه هست، یک مملکتی را نمی تواند بشر چیز بکند که این بچه کوچولوی هفت هشت ساله اش، این بچه ای که در دبستان می رود بلکه قبل از اینکه در دبستان هم برود، تازه زبان باز کرده است، تا آن پیرمردهائی که خوابیدند در توی خانه و نمی توانند بیرون بیایند، همه با هم بگویند که مرگ بر این سلطنت پهلوی، این زبان خداست، این القای الهی است، این یک چیزی نیست که بشود بشر این را درستش کند، یکدفعه مثلاً متحول کند یک مملکتی، تمام یک مملکت سی و چند میلیونی را که دیروز از یک پاسبان می ترسیدند، می آمد توی بازار می گفت، بیرق بزنید، روز چندم آبان است باید بیرق بزنید، هیچ تخلفی نبود در کار، حالا اگر خود اعلیحضرت هم تشریف بیاورند توی بازار، مردم با مشت خردش می کنند، جرأت هم نمی کند که بیاید بیرون، (خنده حضار) الان وضع، این چیز چین آمد در ایران، جرات نکردند این رئیس چین را - عرض می کنم که - بیاورند از توی خیابان ها ببرند، برای اینکه مردم ایستاده بودند و نمی شد همچنین چیزی عبور بکند و از بالای سرشان با هلیکوپتر بردند به فرودگاه و از آنجا رفت سراغ کارش. الان یک همچو تحولی در ایران پیدا شده است که تمام قشرهایش، شما خیال می کنید که این نظامی ها همه شان نظامی ای هستند که شاه را می خواهند، این نظامی ها پیش من تا حالا چندین افراد آمدند و پیغام آوردند که ما حاضریم، هم نیروی هوائی شان و هم نیروی زمینی شان، منتهی الان آمریکا هست و مستشارهای آمریکا هست و نظامی های اسرائیل هست و از این مسائل الان در کار است و ما هم نمی ترسیم از اینها ما همین نظامی های آمریکا را بیرون می کنیم از ایران مستشارها را بیرون می کنیم از ایران و همان نظامی های اسرائیل و اینها که دارند زمین های مردم را می بلعند و از بین می برند منافع مسلمین را، اینها را ما بیرونشان می کنیم انشاءالله و این دست خداست که این کار را دارد می کند، دست بشر نیست که ما بترسیم که بشر از او نمی آید و بشری که سی میلیون فرض کنید هست - و چیز هم - و اسلحه هم خیلی ندارد در مقابل آن قدرت هائی که مثلاً یک میلیارد جمعیت چین و یک میلیون، چندین میلیون جمعیت کذا و چند صد میلیون جمعیت نمی توانند، البته ما به اینکه یک بشری هستیم، قدرتمان ناقص است، اما وقتی که قیام لله شد، موعظه می کند خدا که (اعظکم بواحده) یکی، یک مطلبی را من موعظه می کنم، این است که (ان تقومو الله) برای خدا قیام کنید، اگر برای خدا قیام کردید، دیگر ترس از بشر نیست، تمام بشر چی هست؟ تمام بشر را شما در مقابل قدرت خدا، تمام این منظومه شمسی شما، اگر گم بشود توی این منظومه های شمسی، باید جبرئیل بگردد تا پیدایش بکند از بس که بزرگ است اینجا، آنقدری که تا حالا کشف کرده اند، محیرالعقول است نسبت به عقل های کوچک ما، آنقدری که کشف کرده اند، بعضی ستاره ها از زمین آنقدر دور است که در شش بیلیون سال نورش می رسد به اینجا، نور با آن قدرت حرکت در 6 بیلیون سال - نور - می رسد از آنجا به ما، یک همچو وسعت دایره ای هست، این قدرت قدرت الهی است، قدرت خداست، با این قدرت خدا دیگر بشر و
اینها چیزی نیستند تا بتوانند چه بکنند. کارتر نمی تواند یک ملتی را که برای خدا قیام کرده و برای حق قیام کرده، نمی تواند این ملت را خفه کند و بگوید که ما پشتیبانش هستیم. پشتیبانش باش، شما پشتیبانش باشید، آن یکی هم پشتیبانش باشد نمی توانید، قدرت خداست، با قدرت خدا نمی شود بازی کرد. مردم مردم الهی هستند، مسلم هستند. قیام لله کردند، برای خاطر حق قیام کردند، بچه کوچک و بزرگ دارد می گوید ما حکومت اسلام را می خواهیم، ما اسلام را می خواهیم، یک همچو قدرتی را نمی توانند بشکنند با مسلسل و با اینطور چیزها، بالاخره اینها خاضع خواهند شد و بالاخره این مرد خواهد رفت انشاءالله (انشاءالله) منتهی زود و دیرش چیز است والا رفتنی، مسلم هم رفتنی است، یک هل دیگر می خواهد ایشان (خنده حضار) انشاءالله خداوند شماها را توفیق بدهد که این هل آخر را هم بدهید انشاءالله (انشاءالله) و همه شماها، شماها و ما موظف هستیم وظیفه خدائی داریم، وظیفه خدائی ما این است که به این قیامی که الان ایران کرده و نهضتی که کرده است ایران و هر روز دارد کشته می دهد، همین امروز در این چیزی که برای ما آوردند که تلفن کرده بودند، در یکی از شهرها را 100 نفر کشتند، 100 نفر در یکی از شهرهای ایران بر حسب آنطوری که برای ما آورده اند، گفتند 100 نفر کشته شده اند، در یکی 30 نفر کشته، در یکی 16 نفر کشته، همین مال دیروز و امروز و پریروز است. اینها الان افتادند به جان مردم به کشتن لکن اطمینان بر این معنا هست که انشاءالله این قدرت، این قدرت ها در مقابل قدرت ملت که قدرت الهی است، هیچ نخواهند کاری کرد.
ما الان موظفیم که برادرهای ما الان در خون دارند می غلطند، ما باید به آنها کمک بکنیم. الان کمکی که شما که در اروپا هستید و هر کدامتان در ممالک دیگری هستند، کمکتان این است که تبلیغ کنید، یعنی این جنایت هائی را که این سلسله کرده اند و خصوصاً این شخص کرده است، این شاه کرده است، این جنایات را به مردم بگوئید، به رفقایتان که در دانشگاه ها هستند، در کارخانه ها هستند، هر جا که هستید به این رفقائی که دارید - اروپائی - بگوئید به اینها که مسأله این است، او این خیانت ها را کرده است و مردم که قیام کرده اند، آزادی می خواهند، فریادشان این است که ما آزادی می خواهیم و استقلال می خواهیم، این مردمی که آزادی و استقلال می خواهند، اینها وحشی نیستند، اینها متمدنند که آزادی و استقلال می خواهند، وحشی ها آنها هستند که استقلال و آزادی را از آنها گرفته اند، نه اینها که آزادی و استقلال را می خواهند. استقلال و آزادی دو تا چیزی است که همه بشر، از حقوق اولیه بشر است و همه بشر این را مطلع هستند، آن که سلب می کند این را از مردم، او وحشی است، آن کسی که این حق را می خواهد، او متمدن است. ملت ایران، ملت متمدن است، گرفتار دولت های وحشی شده است. بنابراین بر ما همه است که به اندازه قدرتمان، هر کس هر مقدار قدرت دارد همراهی کند با ملت ایران. تبلیغ بکنید شما اینجا هستید، هر طوری که می توانید، جوان ها، هر جا که هستید، در دانشگاه ها که هستید، جاهای دیگر که هستید، مسائل را برای اینها روشن کنید، اینها از بس تبلیغات سوء شده
است نمی توانند باور کنند که این ملت یک ملتی است که برای حق ایستاده است و ملت متمدنی است که در مقابل وحشی ها ایستاده است، آنها می گویند که اینها وحشی هستند لکن اینها متمدن هائی هستند که در مقابل وحشی ها ایستاده اند. خداوند انشاءالله همه را سلامت بدارد و حفظ کند. موفق باشید. (انشاءالله) .
ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیله‌سین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.
