پاسخ به:صحیفه نور امام خمینی
شنبه 2 اردیبهشت 1396 9:34 PM
تاریخ: 1357/08/21
اعوذ بالله من الشطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
من از اینکه آقایان به واسطه تنگی جا در زحمت هستند معذرت می خواهم. انشاءالله خداوند همه تان را حفظ کند. امروز روز عید بود و در ایران خواستند نماز عید را انجام بدهند لکن در خیلی جاها مانع شدند از این که این مراسم مذهبی بجا بیاید. در قم با گاز اشک آور مردم را متفرق کردند که نماز نخوانند، در بعضی جاها هم ریختند و خیلی وحشیگری کردند. بالاخره این تیر آخری است که شاه در ترکش داشت و با کمال وحشیگری در تمام ایران با مردم معامله کردند و بنا دارند معامله کنند. حکومت نظامی، نخست وزیر نظامی و بی خبر از خدای تبارک و تعالی لکن فایده ندارد، این دست و پا زدن ها فایده ندارد. شاه دیگر در بین ملت پایگاهی ندارد. سلطنت رضا شاه که از اول هم قانونی نبود حالا دیگر اگر قانونی هم بود، یک سلطنت یاغیگری است و مردم با فریاد در همه جا خط بطلان کشیدند بر این سلطنت. الان یاغی است شاه و با یاغیگری دارد یغما می کند، هم بیت المال را و قتل عام می کند مردم را.
این مواقفی که در اسلام هست مثل عید فطر، عید اضحی (قربان) و حج، مواقف حج، نماز جمعه و جماعات که در شب و روز انجام می گیرد، این مواقف جنبه های عبادی دارد و جنبه های سیاسی اجتماعی هم دارد یعنی جنبه عبادیش در جنبه سیاسیش، اینها مدغمند، منضم به همند. دیانت اسلام یک دیانت عبادی تنها نیست و فقط وظیفه بین عبد و خدای تبارک و تعالی، وظیفه روحانی تنها نیست و همین طور یک مذهب و دیانت سیاسی تنها نیست، عبادی است و سیاسی، سیاستش در عبادات مدغم است و عبادتش در سیاسات مدغم است یعنی همان جنبه عبادی یک جنبه سیاسی دارد، همین اجتماع در اعیاد برای نماز، این عبادت است لکن آن اجتماع خودش جنبه سیاست دارد. مسلمان ها باید از این اجتماعاتی که هست، از این اجتماعات استفاده های زیاد بکنند مثلاً مسجدها در صدر اسلام به این صورتی که بعدش به توسط اشخاص منحرف به این صورت های مبتذل در آمد، در صدر اسلام اینطور
نبوده است، مسجدها محلی بوده است که از همان مسجد ارتش راه می افتاد برای جنگ با کفار و با قلدرها، از همان توی مسجد. آنجا خطبه خوانده می شد، دعوت می شدند مردم به اینکه فلان مثلاً آدم متعدی در فلان جا قیام کرده بر ضد مسلمین یا مال مردم را چپاول می کند، قلدری می کند، انحرافات دارد و از همان مسجد راه می افتادند و می رفتند طرف دشمن، از همان جا قراردادها حاصل می شد.
در خطبه نماز جمعه مقدرات مملکت باید بیان بشود، مسائل سیاسی که در مملکت جریان باید پیدا کند، مسائل اجتماعی که در مملکت باید جریان پیدا کند، گرفتاری های مسلمان ها، اختلافات مسلمان ها در آن خطبه ها باید طرح بشود و رفع بشود. جنایات امثال محمدرضا خان باید در این خطبه های جمعه گفته بشود و انتقاد بشود. راه هایی که ممکن است با آن راه ها این جانی ها را از بین برد، در نماز جمعه باید گفته بشود. نماز جمعه عبادت است لکن عبادتی که مدغم در سیاست است، سیاست، در عبادت مدغم است.
مثل مذهب مسیح یعنی این مذهبی که حالا در دست مسیحی ها هست و من گمان ندارم که مسیح علیه السلام مذهبش این بوده است که اینها الان می گویند که هیچ کاری نداشته باشند به زندگی مردم و هیچ کاری به وضع سیاسی نداشته باشند و همین بروند یک زنگی بزنند و دنبال آن زنگ هم یک عبادت مختصری بکنند و تمام بشود برود تا آخر، نیست. من گمان نکنم که در دنیا همچو مذهبی، مذهب مسیحی باشد. منحرف شده است این مذاهب، مذهب یهود و همین طور مذهب نصاری انحرافات پیدا کرده است، دست در این وارد شده است.
مذهب اسلام که سندش قرآن است و محفوظ است، حتی یک کلمه تغییر نکرده است. اینطور است که قرآن مشتمل بر همه چیز است یعنی یک کتاب آدم سازی است، همین طور که آدم همه چیز است، معنویت دارد، مادیت دارد، ظاهر دارد، باطن دارد. قرآن کریم هم که آمده است این انسان را بسازد، همه ابعاد انسان را می سازد یعنی کلیه احتیاجاتی که انسان دارد، چه احتیاجاتی که شخص دارد و چیزهایی که مربوط به شخص است، روابط بین شخص و خالق تبارک و تعالی و مسائل توحید، مسائل صفات حق تعالی، مسائل قیامت، اینها هست، مسائل سیاسی و اجتماعی و قضیه جنگ با کفار و اینها. قرآن پر است از این آیاتی که این آیات مردم را وادار کرده است و پیغمبر را مامور کرده است که جنگ کنند با کسانی که متعدی هستند، با ظالم ها جنگ بکنند. یک کتابی است که تحرک آورده است یعنی عربی که در آنوقت در زمانی که وارد شد قرآن کریم، یک مردم متفرق و یک مردمی بودند
که با خودشان همان هی ور می رفتند، در بین خودشان یک جنگ و جدالی بود و هیچ فکر امور سیاسی نبودند و همان بین خودشان مثل یک طوایف وحشی بودند در قبل از یک نیم قرن، قبل از یک نیم قرن در حدود سی سال این امپراطوری ها را همین عده عرب کمی که ابتدا دور رسول اکرم بودند و اینها را ساخت پیغمبر اکرم، در یک مدت کمی دو تا امپراطوری که آنوقت تقریباً تمام دنیا زیر بیرق این امپراطوری ها بوده، یکی امپراطوری ایران بود و یکی هم روم بود، هر دو را آنها فتح کردند. همچو تحرکی در اینها آورد که از جزیرة العرب راه افتادند آمدند ایران را گرفتند و رفتند روم را گرفتند و رفتند تا اروپا همه جا را تسخیر کردند.
و تسخیرها تسخیری نبود که مثلاً فرض کنید مثل ناپلئون باشد که بخواهد یک مملکتی را بگیرد، تسخیرهای اسلامی برای این بود که مردم را بسازد، مردم را موحد کند، مردم را عادل کند، مردم را روشن کند به مسائل. اینطور بوده است، نه این است که می خواستند کشور گشائی کنند، نه مسائل کشور گشائی نبوده، مسائل این بوده است که می خواستند مردم را روبراه کنند یعنی وحشی ها را متمدن کنند، یعنی کسانی که همدیگر را می خوردند. قرآن کریم در نیم قرن، این جمعیتی که - هم را - همیشه جنگ می کردند و یکدیگر را می خوردند، به یک صورت عادلانه در آورد که با هم آنطور رفتار می کردند که ممالک متمدنه رفتار می کردند و بالاتر از این.
در هر صورت اسلام مثل مذاهب دیگر یعنی مذاهبی که حالا ظاهرش به ما رسیده است، آنطور نیست. همه چیزهای انسان را می سازد، هم انسان را از حیث عقل می سازد، هم انسان را از حیث اخلاق و تهذیب اخلاق می سازد، هم انسان را از حیث ظاهر و آداب ظاهری می سازد، هم در همه اموری که انسان به آن احتیاج دارد، اسلام دخالت دارد. مثل حکومت ها نیست که فقط در امور مثلاً اجتماعیشان، سیاسیشان دخالت داشته باشند اما کاری به این نداشته باشند که خودش توی خانه چه می کند، به اینها ربطی ندارد هر کس توی خانه خودش هر کاری می کند، حکومت ها به او کاری ندارند، اگر در خانه خودش هم قمار بازی بکند حکومت چکار دارد، اگر بله بیاید خلاف مثلاً نظم بجا بیاورد آنوقت حکومت ها می آیند سراغش. اسلام، همان در منزل خودتان که خلوت هستید آنجا با شما کار دارد، در توی عائله تان که چند نفر هستید باز کار دارد به شما، می آئید توی همسایه تان، با شما نسبت به همسایه هایتان کار دارد، با همشهری تان باز کار دارد، با هم مذهبی های تان کار دارد، با خلاف مذهبی های تان هم همه، همه اینها را آداب دارد یعنی اسلام اینطور نیست که مثل حکومت اسلامی فقط حکومت باشد، اسلام یک صورتش حکومت است، یک ورقش باب حکومت است و باب سیاسات است، یک طرف دیگرش باب ساختن این انسان است از حیث معنویات که به خودش کار دارد، تو باید
در اعتقادات چه باشی، در اخلاق چه باشی، در آداب عملی چه باشی، باید چه باشد اینطور چیزها، اسلام کار دارد به همه، اینها را سایر دول و اجتماعات کاری به اینها ندارند. یعنی هیچ دولتی نمی آید به شما بگوید که شما توی خانه تان وقتی که هستید فلان کار را نباید بکنید، به آن کار ندارد، هر کس توی خانه اش هر کاری بکند اما اسلام توی خانه، تنهائی شما باشید با شما کار دارد یعنی می گوید باید چه جور باشی، اخلاقت چه جور باشد، ادراکات عقلی ات چه جور باشد، اعمالت، خودت با بچه ات باید چه جور آدابی داشته باشی، بچه با پدرش چه جور باشد، پدر با فرزندش چه باشد، بچه با مادرش چه جور باشد، مادر با فرزندش چطور باشد، برادر با برادرش چطور باشد، همه این عائله با هم چطور باشند. این عائله با عائله دیگر چطور باشد، تمام اینها را آداب دارد اسلام برایش، نظر دارد به آنها.
راجع به اجتماع هم نظر دارد، مسائلی دارد که مربوط به همه بشر است، هیچ مملکتی دون مملکتی نیست، اسلام اینطور نیست که یک مملکت داشته باشد به اسم ایران مثلاً یا به اسم عراق یا به اسم کذا، اینجورها نیست، تمام عالم تحت نظرش هست یعنی نظر اسلام به این بوده است که بشر بسازد، تمام بشر را، هیچ قوم و خویشی با یک قطبی، دون قطبی ندارد، با شرق یا غرب، با شمال و جنوب، با جائی هیچ قوم و خویشی ندارد، یک دین الهی است همانطوری که خدای تبارک و تعالی خدای همه است، نه خدای شرقی ها و مسلمان ها یا غربی ها یا مسیحی ها یا یهودی ها، اینطور نیست، خدای همه است و نسبت به همه رازق است و - عرض می کنم - خالق است و اینها، اسلام هم یک دینی است مال همه، یعنی آمده است که همه بشر را به این صورتی که می خواهد در آورد، به یک صورت عادلانه در آورد، به صورتی که یک بشر به بشر دیگر یک قطره، به قدر یک سر سوزن تعدی نکند، یک بشر با بچه خودش تعدی نکند، با زن خودش تعدی نکند، یک زن با شوهر خودش تعدی نکند، دو تا برادر با هم تعدی نکنند، اینها با رفقای دیگرشان تعدی نکنند، می خواهد یک انسان عادل به تمام معنا که انسان باشد، هم عقلیتش عقلیت انسان باشد، هم نفسیتش نفسیت انسان باشد، هم ظاهرش ظاهر انسان و مؤدب به آداب انسانی باشد، می خواهد این مطلب را اجرا بکند.
یک شعبه از اسلام هم عبارت از حکومتش هست که همین حکومت هم در همین آداب شرعیه مسائل حکومتی هم هست مثلاً در حج، این مواقفی که در حج هست و مردم را دعوت کرده است ذات مقدس حق تعالی که بروند به حج و آنجا مواقف دارد. مسلمین نتوانستند آنطوری که حج باید استفاده ازش بشود، استفاده کنند. این یک مجمع عمومی است از همه طوائف مسلمین، یک دعوتی است از تمام طوائف که هر جوری هستند، در شرق اقصی هستند یا در غرب ابعد هستند، هر جائی می خواهند باشند، شمال، جنوب، هر جا، در هر مملکتی که هستند دعوت شده اند مردم، آن هم ناس دعوت شده اند،
نه اینکه فقط مسلمین، همه باید مسلم بشوند و همه باید بروند یعنی کسانی که مستطیع هستند، اشخاص مستطیع که بتوانند خودشان را به مکه برسانند، اینها را دعوت کرده که بروند در آنجا هر سال یک دفعه. یک مجمع عمومی می خواسته است تشکیل بدهد در آنجا، در مجمع عمومی اگر مسلمین قدر بدانند حل مسائلی که، مشکلاتی که از برای طوائف مسلمین است در آنجا باید بشود مثلاً اگر مسلمین ایران بروند در آنجا و مسائلشان را برای مردم دیگر بگویند بر مسلمین دیگر لازم است که در این مسائل و مشکلات با اینها همراهی بکنند و همه اینهائی که آمدند به حج وقتی فهمیدند که مثلاً ایران چه می خواهد، چه می کند، دولت ایران با مردم چه می کند، همه اینها وقتی که می روند به بلاد خودشان تبلیغ کنند که چه و همین طور اگر آنها هم یک چیزی دیدند از حکومت خودشان یا از مردم خودشان دیدند و اینجا آمدند و به آنها عرضه داشتند اینها هم مکلفند که از آنها همراهی بکنند. اینطور است اسلام که اجتماعاتش اجتماعات سیاسی است در عین حالی که عبادت است. نماز جماعت را انسان خیال می کند خوب یک عبادتی است که با هم جمع می شوند یک نمازی را می خوانند لکن در این جماعت ها مسائل سیاسی باید طرح بشود یعنی آن کسی که هفته ای یک دفعه در منبر می رود و نماز جمعه می خواند و منبر می رود و خطبه می خواند باید مسائل سیاسی مسلمین را در آنجا طرح بکند و بگوید و آن چیزهائی که، مثلاً اشتباهاتی که از دولت ها واقع می شود، در آنجا طرح بشود و مردم را هدایت کند به، هم زندگیشان و هم مبدأشان و هم معادشان و هم چیزهائی که در زندگی لازم دارند.
و در هر صورت حالا که مملکت ایران جوری شده است که از عبادات مردم هم حالا با سرنیزه جلو می گیرند، امروز نگذاشتند که در قم این فریضه الهی بجا بیاید، در جاهای دیگر هم همین طور - اشتباه اینها - حالا تمام اخبار به ما نرسیده است لکن خیلی، در بسیاری از جاها کشتار بوده است و مردم را با سرنیزه جواب داده اند و جواب اشخاصی که می گویند که آقا مخازن ما را نده به دیگران، جواب اشخاصی که می گویند ما آزادی می خواهیم اینقدر اختناق پنجاه ساله ما را خفه کرد، جواب اشخاصی که می گویند که ما استقلال می خواهیم تو همه مملکت ما را به دیگران دادی، جوابش حالا این است که نخست وزیر نظامی و وزرای نظامی و حکومت نظامی و با نظام می خواهد خودش را نگه دارد. از آن طرف چماق به دست ها را می ریزد به جان مردم، از آن طرف حکومت نظامی را درست می کند. از این طرف می گوید باید نظم باشد، از آن طرف خودش شلوغکاری، دستور می دهد که چماق به دستها را بریزند توی شهر و شهرها را آتش بزنند و چه بکنند. این وضع مملکت ما و این وضع حکومت شاه و این وضع زندگی آخر نکبت بار این مرد خبیث است و بر همه ماها هست که به این مسلمین که در ایران هستند کمک بکنیم لااقل کمک تبلیغاتی بکنیم که به اشخاصی که در اینجا ملاقات می کنید یا مثلاً این اروپائی ها را که ملاقات می کنید به اینها بفهمانید که مسأله این است، اینطور نیست که مردم ایران یک مردم - عرض می کنم که - وحشی هستند و اینها می خواهند تأدیبشان کنند و نمی شود، چنانچه شاه
اینطور معرفی می کند شما را. شما به مردم بگوئید که مردم ایران یک مردمی هستند که می خواهند از دست این ظلم نجات پیدا بکنند، می خواهند آزاد بشوند، می خواهند مستقل بشوند، می خواهند زندگی انسانی بکنند و این مرد نمی گذارد این کار را بکنند.
خداوند انشاءالله همه تان را حفظ کند، موفق باشید انشاءالله.
ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیله‌سین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.
