پاسخ به:صحیفه نور امام خمینی
شنبه 2 اردیبهشت 1396 9:28 PM
تاریخ: 1357/07/22
سؤال: افکار عمومی در باره مبارزه رقبای رژیم کنونی از خود سؤال می کنند که آیا این جنبش مذهبی خواهد به سنت اسلامی باز گردد؟
جواب: مخالفین رژیم ایران و قیام کنندگان کنونی، قربانی تبلیغاتی هستند که آنها را از طبیعت خود بیگانه می سازد. ما وقتی از اسلام صحبت می کنیم به معنی پشت کردن به ترقی و پیشرفت نیست، بلکه برعکس به عقیده ما اساساً اسلام یک مذهب ترقیخواه است ولی ما دشمنان رژیم هایی هستیم که تحت عنوان تجددخواهی، روش دیکتاتوری و ظلم را در پیش می گیرند، این رژیم ها مانند رژیم شاه ایران، با عمل خود پیشرفت های انجام شده را از هدف اصلی خود منحرف می کنند و آنها را از چشم برادران و زنانی که می باید از آنها استفاده کنند، می اندازند و خلاصه آن پیشرفت ها را بی مفهوم می کنند که مفهومش از آنها ساقط می ماند و اما قبل از هر چیز معتقدیم که فشار و اختناق، وسیله ای برای دست یافتن به پیشرفت نیست.
سؤال: قیام کنونی در ایران، با جنبش های چپ افراطی رابطه دارد یا نه؟
جواب: ما همیشه از اتحاد با این احزاب سرباز زده ایم ولی در واقع امروزه تمام مخالفین ایرانی، تحت لوای مذهب و به نام بیان درست و صحیح اسلام، سازمان یافته و تظاهر می کنند و دلیل آن هم روشن است، گروه های چپی یا کمونیستی تقریباً از بین رفته اند، آنها نمی توانند در نهضت مردمی که در جریان است، هیچ تاثیری داشته باشند ولی طبعاً برای گول زدن افکار عمومی بخصوص در خارج از ایران، رژیم سعی می کند چنین تبلیغ کند و به همه کسانی که علیه دیکتاتوری شاه مبارزه می کنند نسبت مارکسیستی بدهد.
سؤال: ولی علی رغم مقاصدشان مارکسیست ها از عنوان مذهب برای مبارزه ضد رژیم شاه استفاده می کنند، آیا مذهبی ها را کم کم عقب رانده و احزاب چپ افراطی، سازماندهی اعتصابات و تظاهرات را در دست می گیرند و آن را در جهتی که می خواهند هدایت می کنند؟
جواب: به تظاهرت بزرگ اخیر نگاه کنید، افراد مذهبی، یک میلیون نفر را به حرکت درآورده اند و در تمام موارد و در همه جا شعار مذهبی دهند، همان مذهبی که این افراد را همواره متشکل کرده و سازمان می داده و حتی یک بار هم شعارهای چپ افراطی دیده و شنیده نشده.
سؤال: در مراحل اولیه، مبارزه علیه رژیم شاه اعتصابات و تظاهرات نسبتاً مسالمت آمیز داشته است و علیه ارتش و پلیس به هیچ وجه اسلحه و سنگ به کار نرفته است، آیا شما فکر نمی کنید که اکنون زمان این روش نیست؟ و به طور دیگری آیا نمی شود عمل کرد؟ مثلاً به مبارزه مسلحانه متوسل شد؟
جواب: حتی پس از روز جمعه در تهران که آنهمه هم کشتار به جا گذاشت، ما همان شکل مبارزه را حفظ کردیم. همانطور که دنیا می داند، قیام ما با وجود ضربه هائی که خورده است هرکز در هم شکسته نشده است و آن قیام با همان روش ادامه دارد ولی از من پرسیده اند آیا وقت تغییر روش و روآوردن به مبارزه مسلحانه به جهت پاسخ دادن به قدرت ارتش که شاه آن را به کار گرفته است، نرسیده است؟ من گفته ام (نه) معذالک امروزه در این مورد از خود می پرسم که نمی توان تا بی نهایت سینه های عریان را جلوی لوله تفنگ قرار داد. تاکنون من رهنمودهای خود را که مبنی بر مسالمت آمیز بودن عملمان بود تغییر نداده ام ولی شاید مجبور شوم این کار را بکنم.
سؤال: در واقع عمل شما دارای چه جهتی است و چه رژیمی را می خواهید جانشین رژیم شاه کنید؟
جواب: بدون چون و چرا حفظ رژیم شاه غیر قابل قبول است، ما پیوسته با آن مخالف بوده ایم، سرنگونی آن هدف غیر قابل تغییر مبارزه ماست. بعلاوه، این شکل حقوقی رژیم نیست که اهمیت دارد، بلکه محتوای آن مهم است. طبیعتاً می توان یک جمهوری اسلامی را در نظر گرفت و این به آن خاطر است که فکر می کنیم شناخت اصیل اسلام، ما را به ترقی جامعه ای که سرشار از استعدادها و تقوای انسانی و عدالت اجتماعی است راهنمائی می کند. قبل از هر چیز ما به محتوای اجتماعی رژیم سیاسی آینده خود دلبسته ایم.
سؤال: ولی رژیمی که شما می خواهید، آیا دموکراتیک است؟ مثلاً آیا شما موافق آزادی مطبوعات و سیستم چند حزبی و آزادی احزاب و سندیکاها هستید؟
جواب: ما موافق رژیم آزادی های کامل هستیم. باید حدود رژیم آینده ایران همانگونه که برای کلیه
دولت مطرح است، منافع مجموع جامعه را در برگیرد و همچنین باید مقید به شوون جامعه ایرانی باشد، زیرا عرضه یک جامعه غیر محدود، یک دستبرد به شرف مردان و زنان آن جامعه می باشد.
سؤال: آیا در جمهوری اسلامی برای اقلیت های مذهبی که در ایران بسیار زیاد هستند جائی هست.
جواب: رژیم شاه با اقلیت های مذهبی رفتاری بهتر از رفتار با مسلمانان ندارد. ما مطمئناً نسبت به عقاید دیگران بیشترین احترام را قائل هستیم. پس از سرنگونی دیکتاتوری و استقرار یک رژیم آزاد، شرائط حیات برای اکثریت مسلمانان و اقلیت مذهبی بسیار خوب خواهد بود.
سؤال: حتماً رژیم کنونی به دفاع از خودش ادامه خواهد داد، این رژیم بر چه چیز تکیه خواهد کرد؟ چه کسانی از او پشتیبانی می کنند؟ و چه چیزی می تواند به وی امکان دهد تا مخالفین را در هم بکوبد؟
جواب: در درون کشور هیچ نیروئی برای حمایت از دیکتاتوری شاه نیست، کافی است نگاهی به آنچه در کشور می گذرد بیاندازیم تا متوجه این امر شویم و این کار بسیار ساده ای است. در خارج، ایالات متحده بخصوص از رژیم شاه حمایت می کنند، اگر آنها دست از حمایت او بردارند، رژیم شاه بلافاصله فرو خواهد ریخت.
سؤال: علیرغم همه اینها شاه می تواند روی ارتش و بر یک رژیم زور حساب کند، آیا این احتمالات اساسی است؟
جواب: در مورد ارتش آنچه اساسی است ساخت آن است که با رهبری و سلسله مراتبش مشخص می شود و تاکنون ارتش تحت رهبری آمریکا می باشد. این ارتش حتی در کادرهای بالا توسط مستشاران و تکنسین های آمریکائی و اداره تقویت شده است و لی در میان افسران و سربازان تاکنون نشانه بارزی از بیداری در برابر مبارزات مردمی دیده شده است. فراموش نکنیم که اینها قبل از هر چیز ایرانی هستند و به هنگام زد و خورد، در رویاروشان ایرانیان دیگری قرار دارند. در مواردی دیده شده است تظاهرکنندگان به جای آنکه به سوی سربازان سنگ پرتاب کنند، گل هدیه کرده اند و بسیاری از سربازان که پس از دریافت گل گریسته اند و در چند مورد سربازان پس از تیراندازی به سوی تظاهر کنندگان خودکشی کرده اند و تا زمانی که ارتش ایران زیر چتر آمریکا قرار گرفته همواره این وضعیت غم انگیز و تراژدی ادامه خواهد داشت.
ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیله‌سین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.
