پاسخ به:آیهای که ناله ابلیس را درآورد
شنبه 26 فروردین 1396 11:45 AM
تفسیر نور
بعضى مفسّران، «فاحشة» را زنا و «ظلم» را سایر گناهان دانسته اند
و بعضى دیگر «فاحشة» را گناهان کبیره و «ظلم» را گناهان صغیره دانسته اند.
در روایات میخوانیم که بی توجّهى به گناهان گذشته و ترک توبه از آنها، به منزله ى اصرار بر گناه است.
1- گاهى از افراد متّقى نیز گناه صادر مىشود. «للمتّقین... الّذین اذا فعلوا فاحشة»
2- خطرناکتر از انجام گناه، غفلت از گناه و بی توجّهى به زشتى آن است. متّقین اگر هم گناه کنند، بلافاصله استغفار مینمایند. «اذا فعلوا فاحشة... ذکروا اللّه فاستغفروا»
3- نشانه ى تقوا، توبه فورى از گناه است. «اذا فعلوا فاحشة... ذکروا اللّه فاستغفروا»
4- یاد خدا، رمز توبه است. «ذکروا اللّه فاستغفروا»
5 - تا یاد خدا در دل گناهکار زنده است، میتواند در مدار متقین وارد شود. «اذا فعلوا فاحشة... ذکروا اللّه»
6- گناه، ظلم به خویشتن است. «ظلموا انفسهم»
7- تنها خداوند است که گناهان را میبخشد. «و من یغفر الذنوب الا اللّه»
8 - متّقى کسى است که اصرار بر گناه نداشته باشد. زیرا اصرار بر گناه، نشانه ى سبک شمردن آن و غفلت از یاد خداست. «ولم یصرّوا على ما فعلوا»
9- اصرار آگاهانه بر گناه، سبب محرومیّت از مغفرت الهى است. «و من یغفر الذنوب الا اللّه و لم یصرّوا»
.تفکر از تخصص مهمتر است📌
