پاسخ به:بیانات مقام معظم رهبری
جمعه 18 فروردین 1396 8:55 PM
تاریخ: 1368/06/01
بسم‌اللَّه‌‌الرّحمن‌الرّحیم
در ابتدا به همه‌ی شما برادران و خواهران که از نقاط مختلف تشریف آوردید، مخصوصاً به این جوانان صالح و مؤمن که از لبنان آمده‌اند، خوش‌آمد میگویم.
به‌طور مختصر میگویم که حفظ و تداوم نعمتهای الهی - چه مادّی و چه معنوی - مشکلتر از به‌دست آوردن آنهاست. یعنی بعد از آن که خداوند متعال، نعمت خودش را به انسان یا یک ملت داد، چه این نعمت مادّی باشد - مثل ثروت و رفاه و سلامتی و از این قبیل - و چه نعمت معنوی باشد - مثل عزت و استقلال و آزادی و ایمان و روحیه‌ی جهاد و مقاومت - تلاش و زحمتی برای حفظ این نعمتها لازم است.
ما خیلی از ملتها را در تاریخ سراغ داریم که نعمت خدا شامل حال آنها شد؛ اما نتوانستند این نعمت را برای خودشان حفظ کنند. در قرآن، بارها به بنیاسرائیل خطاب شده است که ما شما را بهترین خلایق قرار دادیم: (و انّی فضّلتکم علیالعالمین)(1)؛ اما همین بنیاسرائیل، به‌خاطر ناشکری و به‌خاطر این‌که نتوانستند نعمت الهی را حفظ کنند، کارشان به جایی رسید که قرآن فرمود: (ضربت علیهم‌الذّلّة والمسکنة)(2). تاریخِ بشر و ملتها، از تجربه‌ی کسانی یا ملتهایی یا افرادی که نعمت را به دست آوردند، اما نتوانستند آن را نگه‌دارند، پُر است.
ما ملت ایران، نعمت بزرگی را به دست آوردیم که عبارت از جمهوری اسلامی و حاکمیت دین و آزادی از زورگوییِ قدرتهای بزرگ بود. یک روز بود که در این کشور، سفیر امریکا و انگلیس، با سران کشور ملاقات میکردند و سیاست خارجی و نفتی و اقتصادی را به آنها دیکته میکردند و خارج میشدند! در این صد سال اخیر - مخصوصاً پنجاه سال اخیر - روزی بر کشور ما گذشت که ملت ایران در سرنوشت خود و تعیین آن، کمترین قدرت و اراده‌یی نداشت. ملت ما را تحقیر کردند، استقلالش را گرفتند، دانشمندان را در این کشور از بین بردند، ریشه‌ی علم و دانش و پیشرفتهای مادّی و معنوی را ضعیف کردند؛ اما ما به برکت اسلام توانستیم آن دوران سیاه را پایان بدهیم. ملت ایران آزاد و مستقل شد، در دنیا عزت و نام نیک پیدا کرد و بر امور خود مسلط گردید.
امروز، کشور متعلق به مردم و در دست آنهاست. مردم، رئیس جمهور را انتخاب میکنند و نمایندگان قانونگذار را از قشرهای غالباً مستضعف و متوسط برمیگزینند. خود این ملت، توانستند با قدرت و مقاومت و مبارزه و مجاهدت و توکل به خدا و جمع شدن پشت سر یک انسان بزرگ و یک رهبر بی‌نظیر، خودشان را از آن وضعیت، به این وضعیت برسانند. این، نعمت خدا و خواست و اراده‌ی او بود.
خداوند به ملت ما پاداش داد و بعد از مقاومتها و مبارزات و جانفشانیها و فداکاریهای زیاد، این عزت و استقلال و تدین و ایمان و نظام اسلامی را به آنها بخشید. ملت ما توانست این نظام را در طول ده سالِ بسیار سخت، حفظ کند و آن را از گردنه‌های خطرناک - مثل جنگ تحمیلی هشت‌ساله و توطئه‌ی امریکا و مبارزه‌ی دسته‌جمعی کشورهای عضو ناتو - عبور دهد و از آسیب نگه‌دارد و آزمایشهای بسیار دشوار را پشت سر بگذارد.
ما هر روز و هر ساعت، در معرض یک امتحانیم. ملت ما باید با همان اراده‌یی که این نظام را در طول چند سال مبارزه و مقاومت به وجود آورد و آن را حفظ کرد، در آینده هم با قدرت و مقاومت و مجاهدت و آگاهی و هوشیاری، این نعمت بزرگ الهی را حفظ کند. ملت ما، بحمداللَّه ملت هوشیاری است. شاید کمتر ملتی را در دنیا بتوان نشان داد که سطح عمومی آگاهی سیاسی در آن، به‌قدر ملت ما باشد. بچه‌ها و نوجوانها و پیرزنها و روستاییهای دوردست و همه‌ی قشرهای ملت، از مسایل سیاسی و جهانی، چیزهایی را میدانند و آگاهیهای خوبی دارند. البته، باید این آگاهیها تقویت هم بشود و قدرت تحلیل، روزبه‌روز بالا رود تا مردم در مقابل حوادث بتوانند خودشان را حفظ کنند.
امروز، دنیا در مقابل ملت ما، با حال تعجب به اوضاع داخلی نگاه میکند. آنها انتظار داشتند که بعد از خلأیی که از رحلت رهبر عظیم‌الشّأن و امام فقید ما به وجود می‌آید، همه‌ی اوضاع مردم دگرگون بشود و همه چیز به هم بریزد و جنگ داخلی به‌وجود آید! آنها، این انتظارات و امیدها را تبلیغ هم میکردند و در رسانه‌ها و اظهاراتشان، منعکس میساختند. بحمداللَّه، علی‌رغم خواست آنها، همه چیز برخلاف نظرشان پیش آمد.
امروز، مردم نگاه میکنند و میبینند که بعد از گذشت دو سه ماه از رحلت حضرت امام(قدّس‌اللَّه‌نفسه‌الزّکیّه) با پشتکار و مجاهدتشان، رئیس‌جمهوری انتخاب شده است. مردم در انتظار دولتی قوی و کاردان هستند که بتواند اوضاع مملکت و مسایل و گرههای گوناگون کشور و مشکلات اقتصادی را با عقل و درایت و لیاقت و پشتکار و بهره‌گیری از کمک و همکاری مردم، از میان بردارد. رؤسای قوای ثلاثه معیّن شدند، دستگاههای کشور مشغول کار هستند، بحمداللَّه نظم بر اوضاع حاکم است و مردم با روحیه‌ی بالا، در صحنه‌ها حضور پیدا کردند و میکنند. دنیا در مقابل این پدیده، متعجب و حیران است. این، پاداش آگاهی شماست.
برای این که دشمن بیشتر متحیر شود و دوستان در سرتاسر دنیا خوشحال گردند، باید همه‌ی قشرها سعی کنند هر کاری که در سازندگی و آینده‌ی کشور، از آنها خواسته میشود و هر کاری که از آنها ساخته است، انجام بدهند. امروز، حمایت از این رئیس جمهورِ منتخبِ مورد علاقه‌ی مردم، بر یکایک افراد واجب و لازم است. اگر دولتی مورد حمایت مردم باشد و رئیس آن، از محبوبیت بین مردم برخوردار باشد، کارها آسان خواهد شد.
شما ملاحظه کردید که امام بزرگوارمان، بارها و بارها با تعبیرات گوناگون، از دولت تعریف میکردند و آن را تقویت و حمایت مینمودند. این، به‌خاطر آن بود که دولت، بدون حمایت مردم قادر نیست به وظایف خود عمل کند. بنابراین، باید حمایت مردم پشت سر هر دولتی که از آرای مردمی و از رأی نمایندگان و حمایت مجلس برخوردار است، باشد. مردم باید از این دولت حمایت بکنند.
امروز، بحمداللَّه کشور ما رئیس جمهوری دارد که جزو چهره‌های شناخته شده - هم برای مردم ما و هم برای دنیا و هم در صحنه‌ی انقلاب و سازندگی و هم در صحنه‌ی سیاسی و امور دینی - میباشد. مردم، مسؤولان خدمتگزار خودشان را امتحان کرده‌اند. این، برای همه یک وظیفه است که از رئیس جمهور و دولتی که با او همکاری خواهد کرد و مجلس به آن رأی خواهد داد، حمایت کنند. مبادا کسانی در گوشه و کنار پیدا بشوند و از کاهی کوه بسازند و اگر دیدند کاری در بلندمدت قابل اصلاح است، ولی در مدت کوتاهی اصلاح نشد، مورد انتقاد قرار دهند. باید زبانی و عملی و مالی و با هر وسیله‌یی که میشود، دولت و مسؤولان را کمک و حمایت بکنند.
جمله‌یی را هم خطاب به نمایندگان محترم مردم در مجلس شورای اسلامی مطرح میکنم: مجلس شورای اسلامی، بحمداللَّه یکی از بهترین مجلسهای قانونگذاری در سطح دنیاست و یک مجلس مردمی و آزاد و مستقل میباشد. واقعاً در تاریخ گذشته‌ی کشورمان، از اول مشروطیت تا امروز، مثل این سه دوره‌ی مجلس شورای اسلامی نداشتیم. نمایندگان مجلس، به اتکای آرای مردم و طبق وظیفه، حرفهای خودشان را میزنند و تصمیم میگیرند و قانون معیّن میکنند. بحمداللَّه، مجلس خوبی است.
البته، امام(ره) مکرراً توصیه میفرمودند که در مجلس، از تنازعات اجتناب بشود. من هم این توصیه را میکنم. مجلس باید آزاد باشد و هر کسی نظر و رأی خود را در آن ابراز کند؛ اما اظهار رأی، غیر از خصومت و تنازع و درگیری است. بحمداللَّه، امروز این توجه تا حدود زیادی در مجلس تأمین شده است. روحیه‌ی تنازع و خصومت را از بین ببرید و آن را به روحیه‌ی محبت تبدیل کنید. اگر چنانچه محبت باشد، کارایی به حد کمال خواهد رسید و اگر محبت نباشد و تنافر باشد، کارایی شما به حد کمال نخواهد رسید. البته، خدای متعال به شما کمک خواهد کرد. شما حقاً و انصافاً برادران خوبی هستید. شما برای انقلاب مظهر فداکاری و صفا و صدق هستید و این را در سخت‌ترین جاها و مراکز نشان داده‌اید و به منصه‌ی ظهور درآورده‌اید. تاکنون حقیقتاً به این عظمت، میدان امتحان کمتری وجود داشته است.
یک جمله هم به برادران عزیز روحانی عرض کنم؛ اگرچه حق این عزیزان بیش از یک جمله است: ما به نمایندگان مجلس شورای اسلامی رأی دادیم و اینها هم در تصمیم‌گیری نسبت به وزرا آزادند. وزرایی که از طرف آقای رئیس جمهور به مجلس پیشنهاد خواهند شد، نمایندگان آزادانه درباره‌ی اینها تفحص میکنند و رأی میدهند؛ اما من میخواهم بگویم که امروز مصلحت نیست که یک وزارتخانه بدون وزیر بماند و در این شرایط حساس، کارهایش متوقف بشود.
مردمی که این قدر اخلاص و وفاداری و صفا نشان دادند و نسبت به امام بزرگوارشان، این‌طور عاشقانه وفاداری و عزاداری کردند و با آن که داغدار و غمگین بودند، در انتخابات ریاست جمهوری و همه‌پرسی قانون اساسی، با آن حجم عظیم شرکت کردند و رئیس جمهوری را انتخاب و قانون اساسی را تصویب نمودند تا کار مملکت راه بیفتد و خلأیی در کشور به وجود نیاید، این مردمِ وفادار و فداکار، شایسته‌ی آن هستند که کارهاشان انجام بگیرد. نباید طوری بشود که در مجلس شورای اسلامی، به خاطر اختلاف سلیقه و خدای نکرده نظرهای شخصی، به یک وزیر یا دو وزیر و یا بیشتر، رأی داده نشود و در نتیجه وزارتخانه‌یی بدون وزیر بماند. یک روز هم جایز نیست که وزارتخانه‌یی بدون وزیر بماند.
چه‌قدر بجا و خوب است که وقتی نمایندگان محترم، درباره‌ی وزرایی که پیشنهاد شده‌اند، بحث میکنند و میخواهند تصمیم‌گیری کنند، صددرصد روی لیاقتها و صلاحیتها فکر کنند و نظر بدهند و اگر دیدند که این آقایان، دارای صلاحیت و لیاقتند، به آنها رأی بدهند. مبادا خدای نکرده به خاطر مسایل گوناگون سیاسی یا خطی یا شخصی و یا هویهای نفسانی، به وزیری رأی داده نشود تا وزارتخانه‌ی او، بدون وزیر بماند. حقیقتاً در شرایط حاضر، یک روز هم برای این ملت مهم است. هریک از وزارتخانه‌ها، اگر یک روز یا دو روز و یا یک هفته هم رئیس و مسؤول نداشته باشند، بخش عمده‌یی از کارهای مردم بر زمین خواهد ماند و شایسته نیست که نسبت به این مردم فداکار و بزرگوار و وفادار، این‌طور برخورد شود.
انتظار ما این است که مجلس در عین حفظ آزادی - که حق آنهاست تا نسبت به وزرا نظر و رأی بدهند - در اظهارنظر، صلاح کشور و ملت را رعایت کنند و مصلحت این زمان را درنظر بگیرند که نگاه امروز دنیا به این کشور و ملت و دولت جدید و مجلس شورای اسلامی، نگاه دیگری است. دنیا میخواهد ببیند که اینها، دوره‌ی شروع کار بعد از رحلت امام را چگونه خواهند گذراند. ما نباید به دست دشمن بهانه بدهیم و زبانش را به روی خودمان باز کنیم و دلهای امیدوارِ مردم را ناامید سازیم.
یک جمله هم به مناسبت حضور جوانان عزیز لبنانی در این مجلس بگویم؛ مسلمانان لبنان و نیروهای مؤمن در آن کشور، ثابت کردند که اراده‌ی انسان و ایمان مؤمن، بر هر گونه سلاح و تجهیزاتی تفوّق دارد. همین جوانان و مؤمنین بودند که توانستند تجاوز چند سال قبل اسرائیل را که تا نزدیک بیروت پیش آمده بود، متوقف کنند و دشمن را به عقبنشینی مجبور نمایند. همان جوانان مؤمن در لبنان بودند که امریکاییها و فرانسویها را که نیروی نظامی وارد لبنان کرده بودند، با حال خفت و خواری، وادار به عقبنشینی از لبنان کردند. این کار، نه به‌خاطر آن که اینها تجهیزات زیادی داشتند - این جوانان دستشان از مادّیات خالی است و تهیدستند - بلکه به‌خاطر ایمان آنهاست. این ایمان، آن‌چنان قوّت و قدرتی به انسان میبخشد که یک جمع مستضعف مظلوم محدود که از همه طرف - یعنی از جانب صهیونیستها و مارونیهای وابسته و دیگران - در زیر فشار دشمنان قرار گرفتند، توانستند امریکا و فرانسه و صهیونیستها را به عقبنشینی وادار کنند.
امروز هم، همین ایمان در لبنان و در میان جوانان آن کشور وجود دارد و خوب است که قدرتهای اروپایی و امریکایی که نسبت به لبنان خط و نشان میکشند، وجود قدرت جوانان مؤمن در لبنان را فراموش نکنند. ما مطمئنیم که با این روح ایمان و اخلاص، دنیای اسلام خواهد توانست بار دیگر عزت از دست رفته‌ی خود را به‌دست آورد.
امیدواریم که خداوند متعال، به همه‌ی مؤمنین و مبارزان فی‌سبیل‌اللَّه و مجاهدان مقاوم در همه جای جهان، توفیق دهد و آنها را حفظ کند و فضل و لطف و رحمت خودش را نیز، بر شما ملت عزیز و مؤمن نازل فرماید.
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته
ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیله‌سین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.
