پاسخ به:بیانات مقام معظم رهبری
جمعه 18 فروردین 1396 8:44 PM
تاریخ: 1368/12/27
بسم‌اللَّه‌‌الرّحمن‌الرّحیم
از زیارت آقایان که لطف فرمودند و به این‌جا تشریف آوردند، خیلی خوشوقتم. به نظر من، تأسیس این مدرسه بحمداللَّه یکی از ابتکارات بسیار خوب و خیلی مفید و راهگشا بود و ان‌شاءاللَّه که ادامه پیدا کند. هر چند تفصیلاً برنامههای درسی مدرسه‌ی عالی شهید مطهری را نمی‌دانم، اما اجمالاً مطّلعم که برنامههای درسی حوزه‌یی، با نظم و نسق و کلاس‌بندی خاصی در آن‌جا ارایه می‌شود.
واقعاً برای ورود در آن درسها، وجود چنین مدرسه‌یی لازم است؛ کمااین‌که در دنیا هم وجود مدارس مقدماتی دانشگاهها به‌عنوان مدارس و دبیرستانهای پیش‌دانشگاهی معمول است. در این‌جا هم باید با همان روال و در همان جهت حوزه، دانش‌آموزان را بارآورند. اگر برای من میسور بود، همه‌ی فرزندان خودم و کسانی را که به آنها دسترسی داشتم یا با من مشورت می‌کردند، توصیه می‌کردم در چنین مدرسه‌هایی تحصیل کنند.
دروسی را که می‌خوانند، به همین ترتیبی که اشاره کردید، خوب است؛ ضمن این که دروس مرسوم دولتی و فرهنگ را نیز می‌خوانند. این مقدار پیشرفت قابل توجه است. اگر ممکن باشد، در این سنین قدری بیشتر بر قرآن در مدرسه تأکید شود، شاید دستاورد بزرگی را فراهم بکند. مثلاً حفظ قرآن اگر به شکل امتیاز مطرح شود و فرضاً کسی که بخشی از قرآن را حفظ کرد، امتیازی را در قالب نمره و یا موارد مشابه آن بگیرد، با چنین روشی شاید بتوانیم در این‌گونه مدارس، این گروه از جوانهای تازه‌سالمان را رشد بدهیم. البته حفظ قرآن نه به‌صورت برنامه‌یی مدوّن، چون شما در حقیقت بیش از برنامه درس دارید و چه بسا در حال حاضر حفظ قرآن به شکل یک برنامه، مشکلاتی را ایجاد کند.
نپرداختن به حفظ قرآن در حال حاضر، واقعاً نقیصه‌یی در حوزه‌های ما به شمار می‌آید. در بعضی از حوزه‌های اهل سنت - همان‌طور که مسبوق است - از بدو ورود حفظ قرآن جزو شرایط است. در دیگر حوزه‌ها نیز اگر شرط، حفظ قرآن نباشد، ولی بدان تشویق می‌شوند. غالب عالمان اهل سنت با قرآن انس زیادتری دارند؛ در حالی که ما در حوزه‌های خودمان، شاهد طلبه‌هایی هستیم که مقداری هم درس خوانده‌اند، لیکن هنوز بر همین قرائت رایج قرآن که ما با آن انس داریم، تسلط ندارند. یعنی هنوز در تلاوتشان اشکالاتی وجود دارد، چه رسد به این که قرائت دیگری را نیز بدانند.
علتش عدم آموزش قرائت قرآن در حوزه است. در گذشته، قرآن‌خوانی در مکتبخانه‌ها تأمین می‌شد لذا هرکسی وارد میدان علم می‌شد، قرآن را یاد گرفته بود. بعد که مکتبخانه‌ها برچیده شد، در مدارس جدید هم قرآن خوانی به آن شکل شروع نشد و این خلأ همچنان باقی مانده است. حالا اگر کسی شانس داشته باشد و پدر یا مادری عاشق و مأنوس به قرآن کنار دستش بودند، دوره‌ی قرآنی را یاد می‌گرفته، در غیراین‌صورت اگر کسی این موقعیت را نداشته باشد و وارد حوزه شود، حوزه به او قرآن نخواهد داد و ظواهر و متن و آموزشهای ابتدایی قرآن را فرانخواهد گرفت. هر چند معارف و فقهی را که می‌خواند، بالاخره فقه قرآن و محصول قرآن است؛ اما متن قرآن و خواندن آن در برنامهها نیست.
حالا اگر در همین مدارسی که شما شروع کردید، این بنای مبارک پایه‌گذاری شود و از هم اکنون کار شروع گردد، چه‌بسا همین جوانها با قرآن انس پیدا کنند و به حفظ قرآن بپردازند. اگر بتوانید این امر مهم را در این‌جا تأمین کنید، کار خیلی مهمی صورت خواهد گرفت.
در کنار این برنامهها، نوجوانان قدری هم باید به عقاید مجهز شوند. چون خودم یک دانش‌آموز در دستگاه شما دارم، مقداری از کیفیت امور را می‌دانم. یعنی با همین وقت کمی که هست، نسبت به وضع فرزندانم در درون منزل بی‌نظارت نیستم و مقداری به امورشان می‌رسم و نگاه می‌کنم چه مطالبی را مطالعه می‌کنند و چه کار می‌کنند. گاهی روی مسأله‌ی اعتقادی مطالعه می‌کنند، گاهی کنفرانس می‌دهند؛ اما بیش از این امور، آن چیزی که لازم است، یک دوره عقاید متین و کاملاً ساده و دور از آن استدلالات فلسفی و عرفانی می‌باشد؛ آن‌هم به اندازه‌یی که ذهن این جوان آن‌را بپذیرد. الان باید این دوره عقاید را حاضر داشته باشیم تا قسمتهایی از آن را در طول این چهارسالی که این‌جا هستند، به آنها ارایه داد.
در دنیا هم اکنون در بُعد اعتقادی، دیگر آن شبهات توحید و خداشناسی و اصل دین که زمانی رایج بود، خیلی مطرح نیست؛ لیکن شبهات گوناگون دیگری مطرح است؛ شبهاتی مربوط به امام زمان(عج)، شبهاتی از ناحیه‌ی وهابیها نسبت به عقاید شیعی، شبهاتی مربوط به رکن اساسی نظام ما - یعنی ولایت فقیه که یک امر اعتقادی و استدلالی است - شبهاتی مربوط به این‌که آیا دین اسلام برای اداره‌ی زندگی جامعیت دارد و اصولاً آیا اسلام دین سیاست و زندگی هم است یا نه و یا صرفاً دینی به معنای اعتقاد و عمل شخصی است؟ الان مجموعه‌ی این شبهات مطرح است.
یک وقت از روی جهالت دنبال این فکر می‌رفتند، اما امروز دستگاههایی این فکرها را تزریق می‌کنند و ما شاهد آن هستیم. بنابراین، واقعاً این نکات باید جستجو و سنجیده شود که کدام شبهه امروز برای ریختن جلوی ذهن جوانان، آماده و تراشیده و جدا می‌شود. وقتی‌که این شبهات شناخته شد، باید به یکایک آنها در قالب بحثهای اعتقادی پاسخ داده شود. شاید هر چندسال یک بار هم این پرسشها و پاسخها فرق کنند. این هم نکته‌یی بود که اگر در متن جریان کار این مدرسه قرار گیرد، به‌نظرم کار مدرسه را کاملتر خواهد کرد.
امیدواریم که ان‌شاءاللَّه خداوند به شما اجر و توفیق بدهد. قطعاً یکی از برکات جمهوری اسلامی، ایجاد چنین رشته‌های کار فرهنگی و دینی است. ما این را مبارک می‌دانیم و خدا را شاکر هستیم و برای شما آرزوی توفیق می‌کنیم.
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته
ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیله‌سین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.
