از مریم(س)چه می دانید؟

تبلور طهارت 

پاکدامنی و طهارت روح و جسم از جمله مسائلی است که هم در مورد زنان مطرح است و هم مردان ولی با توجه به ظرافت خلقت در مورد زنان و همچنین وجود صفاتی چون جلوه گری و خود آرایی زنان که لازمه تداوم خانواده است و برای ایجاد و سلامت خانوادگی بسیار مؤثر و سازنده است، این وصف والای انسانی، پاکدامنی، بیشتر در مورد زنان مطرح می شود و نکوهش و ستایش همواره متوجه بانوان است. 
حضرت مریم(س) در طهارت و پاکدامنی چنان زبانزد خاص و عام است که او را مطهره نیز می نامند و این طهارت نه تنها از جانب پروردگار به او عطا شده است که: «ان الله اصطفاک و طهرک » بلکه پاکی این دختر تازه به بلوغ رسیده و خاندان عمران به گونه ای است که تمامی جوانب احتیاط را مراعات می کند و ما به علت اختصار برخی را توضیح می دهیم. 
در سوره مبارکه مریم آیات 16 تا29 در مورد روحیات مریم و کیفیت بارداری وی آمده است در این آیات چند جمله وجود دارد که چهره هایی از طهارت و پاکی او را به تصویر می کشند که عبارتند از: 
الف) «انتبذت من اهلها: «نبذ» یعنی دور انداختن هر چیز حقیری که مورد اعتناء نباشد و «انتبذ من اهلها» یعنی از مردم کناره گرفت و در سمت شرقی مسجد به عبادت پرداخت. 
گفتنی است که این دور انداختن مردم به معنای اصطلاحی امروز نیست که بگوییم در جایی به سر می برد که از انسانها دور بود و به عبارت دیگر «ریاضت » می کشید و یا «چله نشینی » می کرد! 
انسان در همان اجتماعات مردمی، می تواند جدای از مردم پرستی و ریا زندگی کند چنانچه مفسران می نویسند: این تعبیر(کناره گیری از مردم) شاید اشاره به آن است که مریم به صورت متواضعانه و گمنام و خالی از هر گونه کاری که جلب توجه کند از جمع کناره گیری کرد و آن مکان از خانه خدا را برای عبادت انتخاب نمود. 
پس «برای » مردم زندگی نکردن مهم است که نوعی شرک به خداست نه اینکه از مردم گریخته و در دسترس آنها نباشیم. اگر اجتماع مردم انسان را از خدا جدا کند اشکال متوجه خود شخص می شود نه اجتماع. بنابراین با فکر توحیدی و روحیه ای معنوی و پاک می توان با اجتماع همراه بود اگر چه در منزل مشغول باشیم. 
گر همه شهر به جنگم بدر آیند و خلاف من که در خلوت خاصم خبر از عامم نیست
ب) «فاتحذت من دونهم ححابا»(مریم /17) پس میان خود و دیگران حجابی افکند. 
مرحوم علامه(ره) در ذیل این آیه می فرماید: «کلمه حجاب » به معنای هر چیزی است که چیزی را از غیر بپوشاند و از این کلمه چنین بر می آید که گویا مریم خود را از اهل خویش پوشیده داشت تا قلبش فارغ تر برای عبادت باشد. 
از این آیه شریفه چنین برداشت می شود که حفظ کردن خود از منظر دیگران می تواند زمینه ای برای ارتباط با معبود را فراهم سازد و پوشش ظاهری زن نه تنها برای حفظ جسم او مؤثر است بلکه برای سلامت روح او و ایجاد زمینه اتصال به خدا از طریق ارتباط با فرشتگان الهی، این رسولان رحمت، ضروری است - سخن در این نیست که آیا پوشش و حجاب در آن زمان واجب بوده است یا نه؟ و این پوشش دارای چه کیفیتی بوده است؟ بلکه سخن این است که پس از «اتخاذ حجاب » در آیه شریفه با حرف «فاء» در «فارسلنا الیها روحنا» لازمه تماس و ارتباط با ملائکه خدا را وجود حجاب می داند و حجاب مقدمه ای است برای صحبت با ملائکه و این حجاب هر نوع ستری می تواند باشد به گونه ای که او را از چشم نامحرمان جسمی و روحی بپوشاند. 
پس در نتیجه عفت ظاهری( که در اثر پوشش ظاهری ایجاد می شود) به یقین عفت باطنی(طهارت برای تماس با مطهرین) را در پی خواهد داشت همانگونه که ذکر زبانی، ذکر قلبی را به دنبال می آورد و ذکر قلبی، ذکر زبانی را. 
از این رو مریم الگو و اسوه برای همه افراد بشر است. 
ج) «قالت انی یکون لی غلام و لم یمسسنی بشر و لم اک بغیا»(مریم / 70) گفت چگونه مرا پسری است با اینکه ست بشری به من نرسیده است و بدکار نبوده ام؟! 
حضرت مریم(ع) در این آیه شریفه، به پاکی و طهارت خویش استناد می کند و طهارت دائمی خود در زمینه های مختلف را یاد آور می شود. چگونه من صاحب پسری می شوم. در حالی که با هیچ بشری ازدواج نکرده که از راه حلال فرزند آورم و هیچگاه گناهکار نبوده ام و حتی در فکر گناه هم نبوده ام! 
گفتنی است که در گناهکار نبودن او(در امور جنسی) به گونه ای زیبا مسائل تربیتی، اخلاقی مطرح می شود آنجا که در قرآن می فرماید: «و ما کانت امک بغیا» (مریم / 28) و (ای مریم) مادر تو که بدکاره نبود. 
در این آیه شریفه همانند سازی کودک و به ویژه دختر از مادر را متذکر می شود. می فرماید مادر تو پاک بود و طهارت اخلاقی داشت تو هم باید پاک باشی که در دامان او پرورش یافتی.(منظور بطن و شکم مادر است). 
از طرفی «بغی » به معنای «طلب چیزی » و یا «سعی در فساد» هم آمده است و از این معانی می فهمیم که مریم و مادرش حتی در فکر گناه هم نبوده اند و تلاشی برای ورود به وادی فساد و گناه هم نداشته اند چون خواستن و طلب مربوط به اندیشه و احساس آدمی است و آنها از این جهت هم پاک بودند نه تنها در عمل. 
از این روست که قرآن کریم سعی در رفع افتراء و تهمت نسبت به مریم می کند و می فرماید: «و مریم ابنت عمران التی احصنت فرجها» دختر عمران کسی است که خود را پاکدامن نگاه داشت. (تحریم / 12) 
و نیز در سوره انبیاء می فرماید «و التی احصنت فرجها فنفخنا فیها من روحنا و جعلناها و ابنها آیة للعالمین » (انبیاء / 91) و آن (زن را یاد کن) که خود را پاکدامن نگاه داشت و از روح خویش در او دمیدیم و او و پسرش را برای عالمیان آیتی قرار دادیم. 
پس مریم بانوی پاکدامنی است که خداوند او را ظرف مناسبی برای مقام رسالت خویش می داند و برای اثبات پاکی او طفل شیرخواره را به تکلم، در می آورد و او را الگویی برای پاکدامنان قرار می دهد. 
در کتاب مقدس مسیحیت نیز طهارت مریم به گونه ای زیبا به تصویر کشیده شده است آنجا که آمده است، «خداوند، جبرئیل فرشته، را در این روزگار نزد دوشیزه ای که مریم خوانده می شد و از نسل داوود فرزند یهودا بود برانگیخت در هنگامی که این دوشیزه در زندگی ای سراسر با پاکی و بدون کوچکترین گناهی به سر می برد و از هر بدی و سرزنش منزه بود و بر نماز و روزه مواظبت و مراقبت داشت ».