از مریم(س)چه می دانید؟

رویش عبودیت

در آیه شریفه قرآن آمده است: «کلما دخل علیها زکریا المحراب وجد عندها رزقا. (آل عمران/37.) 
هرگاه زکریا وارد محراب عبادت مریم می شد نزد او روزی (خاص) می دید. 
به نظر می آید مریم دائما در حال عبادت بوده است و جایگاه همیشگی او محراب بوده و این دوام در عبادت به گونه ای است که او را در زمره «قانتین » به شمار می آورند آنجایی که در قرآن می فرماید: «و کانت من القانتین » (تحریم/12) 
گفتنی است که قنوت به معنای مصطلح امروز نیست بلکه در کتب لغت به معنای ذکر دائم آورده شده است «قنوت » دوام طاعت است و «راغب » آن را دوام طاعت مع الخضوع معنا کرده است. در مجمع البیان هم فرموده: اصل آن به معنی دوام است سپس به معنی طاعت، نماز، طول قیام، دعا و سکوت می آید.» 
در مجموع می توان گفت قنوت به معنای طاعت است زیرا روح نماز و قیام دعا همان اطاعت خداوند متعال است که با نام «تعبد» مطرح می شود. در مورد «قانتین » نیز در کتب لغت آمده است که: 
(قوله تعالی فی مریم: «و کانت من القانتین » ای من المطیعین لله الدائمین علی طاعته و ...) 
قول خداوند متعال در مورد مریم که: «و او (مریم) از قانتین است ». یعنی از اطاعت کنندگان خداست که دائما در طاعت است. در آیه شریفه امن هو قانت آناء اللیل » (زمر/9) نیز «قانت » به معنای مصلی و نمازگزار است یعنی «آیا کیست که ساعات شب را به نماز و عبادت می گذراند؟» (این آیه در شان علی بن ابیطالب(ع) نازل شده است.) 
پس دانستیم که هرگاه زکریا بر مریم وارد می شد نزد او روزی و غذای ویژه ای می دید که از حالت عادی خارج بود. برخی دیگر گفته اند: رزق غیر فصل را می دید یعنی غذاها و میوه های تابستانی را در زمستان و زمستانی را در تابستان مشاهده می کرد و برخی دیگر گفته اند که یک نوع میوه بهشتی بوده است که به فرمان پروردگار برای مریم حاضر می شده است. 
در کتب تفسیری آورده اند که: 
این موضوع که منظور از رزق غذای بهشتی باشد از قرائنی که در گوشه و کنار آیه هست نیز استفاده می شود زیرا اولا کلمه «رزقا» به صورت نکره نشانه روزی خاص و ناشناس است ثانیا پاسخ مریم که: این از طرف خداست، نشانه دیگر این مطلب است ثالثا به هیجان آمدن زکریا و تقاضای فرزند قرینه دیگر است. 
مهم و قابل توجه در این جریان مقام و عظمت یک زن است که در اثر بندگی خدا و صداقت و طهارت انسان برتر و نمونه شناخته می شود و مورد لطف خاص ربوبی قرار می گیرد. 
درباره حضرت زهرا(س) نیز موارد زیادی از کرامتهای ویژه وجود دارد چنانچه گفته اند: در زمان قحطی مدینه روزی برای فاطمه زهرا(س) از غذاهای معطر و پاکیزه بهشتی آورده شد حضرت تا آن غذا را دید فرمود: به خدا سوگند پیامبر را بر خود مقدم می دارم و غذا را (که گوشت بریان کرده بود) برای پیامبر فرستاد. پیامبر پرسید: من این لک هذا؟! این غذا را از کجا آورده ای؟ 
فاطمه زهرا پاسخ داد: هو من فضل الله ان الله یرزق من یشاء بغیر حساب. 
این(غذا) از فضل و رحمت الهی است. بدرستیکه خداوند هرکس را که بخواهد بدون حساب روزی می دهد. 
بینش عمیق و بصیرت مریم تا حدی است که در جواب زکریا می گوید: 
«هو من عند الله ان الله یرزق من یشاء بغیر حساب » این غذا از طرف خداست و او هرکس را بخواهد بی حساب روزی می دهد. او(مریم) همه چیز را از خدا می بیند و در خدا می بیند و این نهایت عبودیت است و کمال انسانی.