صدزن صد داستان

خانم نوحه گری به نام زره، در مجالس زنانه شرکت می کرده و عزای حضرت سید الشهداء اباعبدالله الحسین(ع) را بر پا می نموده است.  وی خانمی متقی و پرهیزکار و اهل ولاء بود و مخذورات دیگر را ترغیب به عزاداری و گریه می نموده و خلاصه برای عزاداری اهل بیت (ع) هر کاری از دستش بر می آمده انجام می داده است.  یک شب بعد از جلسات عزاداری به منزلش برمی گردد، با حال خسته به بستر می رود و به خواب می رود و در عالم خواب می بیند که به محضر مقدس حضرت فاطمه زهرا(ع) شرفیاب شده است.  حضرت صدیقه (ع) نزد قبر مقدس سید الشهداء و نشسته اند و گریه و زاری می کنند و بعد با چشم گریان رو به این مخدره کردند فرمودند: ای رزه! در مجالس عزا دلبندم الشهداء این اشعار را بخوان.  ایها العینان فیضا و الستها لا تغیضا  و ابکیا بالطف میتاً ترک الصدر رضیضاً  لم امرضه قتیلاً! لا و لاکان مریضاً  یعنی: ای دو چشمان! اشک بسیار فرو ریزید!زیاد گریه کنید، و به اشک کم اکتفا نکنید! و گریه کنید بر آن شهیدی که در زمین کربلا افتاده است و سینه اش زیر سم اسبها شکسته شده است!  مریض نبود و از دار دنیا رفته است و کسی برای او بیمار داری و زخم بندی نکرد 1 .  1. آثار و برکات حضرت امام حسین (ع)، ص212.