پاسخ به:ملک حسینی، سید کرامت الله
جمعه 18 فروردین 1396 12:50 PM
از سال ۴۱ پس از خروش و قیام خمینی کبیر(ره) و به تأسی از استاد خود به صف انقلابیون پیوست.
وی که یکی از مضروبان حادثه حمله رژیم طاغوت به مدرسه فیضیه قم بود، بر اساس اسناد ساواک، ارگان امنیتی انتظامی سابق به زعم آن ها از جمله خطرناک ترین شاگردان امام و از افراطی ترین روحانیان تحت مراقبت بود.
تعقیب مداوم و لحظه به لحظه در مسافرت ها و بازدیدها به خصوص هنگام ورود به عرصه ایلات و عشایر، تعرض های مکرر به مدارس و بیت وی، متواری بودن ۷ماهه، احضار و بازداشت و بازجوئی های سخت گیرانه، تعطیل کردن مدرسه علمیه و حوزه تدریس توسط رژیم، همگی نمونه ای از سوابق مبارزاتی اوست.
«درباره عشق و ارادت ایشان به امام(ره) همین بس، زمانی که توسط ساواک دستگیر شده بود در تاریخ 06/03/1350 در ساواک تهران پرسیدند: آیا مقلد خمینی هستید؟ گفته بود تا ننویسید آیت الله!! جوابی نخواهید شنید. بعد از اینکه نوشتند، این پاسخ را شنیدند که من خود، مجتهدم و تقلید نمی کنم. پرسش و دریافت پاسخ تا زمان نوشتن آیت الله، 48 ساعت به طول انجامیده بود».
در پاییز 1357 هم زمان با عید سعید غدیر خم مردم را به تجمع در مسجد حبیب شیراز دعوت کرد که پس از سخنرانی تندِ سخنرانِ قبل از ایشان، برنامه با سرکوب عمال رژیم پهلوی و دستگیری و انتقال آیت الله به زندان عادل آباد ناتمام مانده و تعدادی از مردم شهید و زخمی شدند. اما در پی اعتراضات مردم ـ به ویژه اعلان جنگ عشایر بویراحمد ـ از زندان آزاد شد و بلافاصله جهت هدایت و پیگیری تظاهرات انقلابیون به یاسوج عزیمت کرد.
ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیله‌سین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.
