پاسخ به:ملک حسینی، سید کرامت الله
جمعه 18 فروردین 1396 12:50 PM
سید کرامت الله ملک حسینی در سال ۱۳۰۳ در خانواده ای متدین و اهل علم متولد شد. پدر وی آیت الله سید صدرالدین ملک حسینی و والده ایشان سیده فاطمه بودند.
اجداد وی از علماء و سادات مورد احترام و اعتبار منطقه بوده اند. اجداد وی مرحوم آیت الله بزرگ سید حبیب الله فرزند سید صدرالدین محمد فرزند میر سید علی شیر فرزند میر شمس الدین محمد فرزند میر محمد یوسف فرزند میر سید محمد باقر فرزند میر سید ملک حسین بودند.
مرحوم میر سید ملک حسین هم عصر شاه طهماسب صفوی و میر سید محمد باقر در زمان شاه عباس کبیر(صفوی) بود و شاه عباس طی نامه ای به والی منطقه مقرب الحضره آغاجاری مأموریت جمع آوری خراج و مالیات منطقه را داد و والی را موظف کرد که خراج را بعد از جمع آوری تحویل مرحوم میر سید محمد باقر دهد تا صرف بقاع متبرکه منطقه و مازاد مالیات برای مدرسه مادر شاه به اصفهان ارسال کند.
نسب وی مشهور به سادات شاه قاسمی به وسیله عبدالله یا عبیدالله اعرج به حسین اصغر فرزند امام همام زین العابدین(ع) می رسد.
محل تولد آیت الله حسینی در روستای گوشه شاه قاسم که بقعه مبارکه امامزاده قاسم(ع) در آن واقع است، عنوان شده است.
وی در سن ۴ یا ۵ سالگی به سبب لشکرکشی رضاخان به فرماندهی امیر لشکر شیبانی برای سرکوب عشایر بویراحمد و تسلط بر منطقه، به تصمیم پدرشان با خانواده به روستایی در منطقه چرکس عزیمت کردند تا از صدمات جنگ و قوای رضاخان در امان باشند و حدود دو سال در روستای چرکس اقامت داشتند.
طی دو سال اقامت در چرکس در مکتب ملا باقر و ملا کربلایی جواد، نصاب صبیان و کتب حافظ و گلستان سعدی را فرا گرفت.
امیر لشکر شیبانی پس از شکست از عشایر بویراحمد توسط رضاخان به فرانسه تبعید شد و سال بعد با خیانت برخی اهالی منطقه نیروی دولتی بر منطقه مسلط شد و اهالی را مجبور به سکونت در تل خسرو کرد که پدر ایشان نیز مثل دیگر اهالی در تل خسرو ساکن شد و تل خسرو مقر حکومت نظامی کهگیلویه و بهبهان شد.
تقوا و دین داری خانوادگی اجداد ایشان در منطقه با احترام و اعتقاد مردم همراه بوده و نقش مهمی در تبلیغ و گسترش دین و اعتقادات صحیح در منطقه داشت و باور مردم به این خاندان باعث کینه توزی و حسادت برخی خوانین و قدرتمندان واقع می شد.
وی در این خصوص اظهار می دارد که باور و خلوص باطنی مردم را در مظاهری از آن ارادت ها و عقیده ها را در قسمتی از عمر طولانی پدرم که قریب ۹۰ سال بود به خوبی احساس و مشاهده کردم.
ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیلهسین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.