جانبازان شهيد دفاع مقدس

بيست و نهمين روز از دي‌ماه سال 1335 بود که سومين فرزند خانواده محمدياني در محله نقاشک شهرستان سبزوار از توابع استان خراسان ديده به جهان گشود و به عشق اباعبدالله(ع)حسين نام گرفت. پرورش يافتن در دامان پدر و مادري متدين نعمتي بود که خداوند به او ارزاني داشت. هفت سال بعد دستبان شيخ داورزني خانه دوم حسين شد و سال‌ها بعد او با تلاش و جديت موفق به اخذ مدرک ديپلم در رشته ادبيات از دبيرستان دکتر غني گرديد.حسين، ‌سردسته سينه‌زنان حسينيه ابوالفضلي (ع) در سال 1356 جهت انجام خدمت نظام وظيفه به ارتش پيوست و از آن‌جا که در دفتر يکي از فرماندهان ارتش به‌عنوان تايپيست به کار گمارده شد مي‌توانست با دادن اخبار و اطلاعات به روحانيون و علما گامي مهم در جهت حمايت از مبارزان انقلابي بردارد. با پيروزي انقلاب اسلامي و آغاز جنگ تحميلي به همراه اولين گروه‌هاي اعزامي به عنوان يک بسيجي راهي جبهه شد و 6 ماه در منطقه سومار حضوري دليرانه داشت. يک سال بعد (در سال 1360) به عضويت سپاه سبزوار درآمد و در سال 1366 به سفر حج مشرف شد. حاج حسين فرمانده دلير گردان ولي‌الله از لشگر 5 نصر در عمليات‌هاي بسياري حماسه آفريد. او که تمام هستي خود را براي دفاع از انقلاب در طبق اخلاص نهاده بود نخستين بار در عمليات خيبر شيميايي شد و چندي بعد در عمليات والفجر8 ماسک خود را در اختيار يکي از برادران رزمنده قرار داد و براي دومين بار در معرض گازهاي شيميايي قرار گرفت و اسطوره‌اي از ايثار شد. جنگ به پايان رسيد اما حماسه خيبر و والفجر 8 با سرنوشت حاج حسين پيوندي ابدي داشت. پيوندي که او را در يازدهمين روز از آذرماه سال 1370 آسماني کرد و کارنامه 35 سال زندگي با حب ائمه اطهارعليهم‌السلام را مزين به سند شهادت نمود. امروز سه فرزند حاج حسين يادگاراني از شکوه ايثار او در ميان ما هستند. پيکر مطهر او در گلزار شهداي سبزوار آرام يافت.

منبع:كتاب وقت قنوت   -  صفحه: 3