اشعار شهادت امام علی النقی الهادی (ع)

بسمه تعالي

 
 
شور تو، روح مرا منزل به منزل می برد
کشتی افتاده در گِل را به ساحل می برد
 
مرد صحرایی و با تو شوق باران هم سفر
 بوی بارانت مرا منزل به منزل می برد
 
عاقل و دیوانه محکومند، آری چشم تو
هم ز مجنون می برد دل، هم زِ عاقل می برد
 
«اهل بیت نور» هستید، «آسمان وحی» ، ها....!
«جامعه» ما را به شرح این فضائل می برد
 
ای حبیب غربت تو حضرت عبدالعظیم(ع)
شهر ری با اذن تو از کربلا دل می برد
 
مجلسی که یاد شام انداخت اندوه تو را
گاه سوی طشت و گاهی سوی محمل می برد
 
کربلا ، ظهر عطش، گودال سرخ قتلگاه
 اشکهایت عشق را تا آن مراحل می برد