اشعار شهادت امام علی النقی الهادی (ع)

امام ستاره ها

ابر، بی پرده گفت رازش را
آسمان قطره ای تبسّم کرد
پیش پای تو باد را رقصاند
پرده را غرق در تلاطم کرد 1
 
تو امام ستاره ها هستی
کهکشان ها مجاورت هستند
با دعای تو نور می گیرند
ماه هایی که زائرت هستند
 
ماه ها - زاائران غمگینت -
از قضا و بلا خبر دارند
غصّه ات را چه خوب می فهمند
سال هایی که از تو سرشارند
 
سال هایی که سخت می گذرند
همچنان مانده اند در حرمت
سال هایی که...آه، جای گلاب
درد افشانده اند در حرمت
 
سامرا شهر غربت است آقا
جای خوبی برای ماندن نیست
تا ضریح تو مقتلی گویاست
احتیاجی به روضه خواندن نیست!
 
خون دل می خوری و می دانی
داغ دل را انار می فهمد 2
وقتی از راه می رسد پاییز
حسّ گُل را بهار می فهمد
 
بلبلان بغض کرده، می خواهند
همدم بی قراری ات باشند 3
شیرها التماس می کردند
خادم افتخاری ات باشند 4
***
شاعر شعرهای طوفانی
به تب آور جنون دریا را
باز هم در کویر غوغا کن
بتکان از سراب، دنیا را 5
 
ای نوای حماسی تو رسا
نغمه هایت طنین بیداری
به برآشوبی جهان از خواب
چشم های تو روشن است؟ آری

از نگاه مشعشعت پیداست
مرد چشم انتظار می آید
بعد از آن لحظه ی تماشایی
 با تو دنیا کنار می آید

حسن خسروی وقار