**داستان های کوتاه و جملات پند آموز**

چقدر نازنین هستند بعضی از این کارگران افغانی. من احساس می کنم این ها ایرانی های اصیل هستند با فرهنگ و آداب ایرانی نه ما.

چند وقت پیش دیر وقت شب رسیدم دم خانه ی دوستم بی خبر. خانه نبود. زنگ زدم گفت در راه است و تا نیم ساعت بعد می رسد. همانطور که دم در منتظر بودم، یکی از کارگران افغانی که در خانه ی نیمه ساز مجاور خانه ی دوستم روزها مشغول کار و شب ها مشغول زندگی بودند، با یک لقمه نان سنگک و کباب به سمت من آمد و گفت:
خانوم، لطفا این لقمه را بگیرید. دست مان تمیز است. بفرمائید. وقتی نگاه متعجبم را دید گفت: 
بویش می آید.
آن قدر این کارش برایم ارزشمند بود که حد نداشت. 
یادش به خیر. قدیم ها برای ما ایرانی ها هم رنگ و بوی غذاها حرمت داشت و هنگام خوردن کباب به یاد دیگران هم بودیم.

واقعا یادش به خیر.