**داستان های کوتاه و جملات پند آموز**

سنگین ترین مجازاتی که خدایان یونان باستان می توانـــــــستند برای "سیزیفوس"

در نظر بگیرنــــــد این بود که او کار بیهوده ای را همیشه انجام دهد .

سیزیفوس محکوم شده بود تا ابد تخته سنگی را از یک سراشیبی تند بالا ببرد .

مدت ها گذشت و سیزیف در تمام این مدت مشغول

بالا بردن تخته سنگ از شیبی تند بود تا به بالای بلندی می رسید

تخته سنگ از آنجا سقوط می کرد و به پایین دره می افتاد.اما خدایان فراموش کرده بودند که

سنگ بر اثر مرور زمان دچار فرسایش می شود.

در صدسال اول لبه های تیزی که دست های ســـیزیف را بریده و آنها

را زخمی کرده بود صاف شد.

در پانصد سال بعدی پستی و بلندی های سنگ به قدری صیقلی شد که سیزیفوس

تخته سنگ را قل می داد و بالا می برد .

در هزار سال بعد تخته سنگ کوچک و کوچک تر و شیب هموار و هموار تر شد و...

این روزها سیزیفوس تکه سنگ ریزی را که روزگاری صخره ای بود به همراه

قرص های مسکن و کارت های اعتباری اش در کیفی می گذارد و با خود می برد.

صبح سوار آسانسور می شود و به طبقه بیست و هشتم ساختمان دفتر ش می رود

که محل مجازاتش به حساب می آید

بعد از ظهرها دوباره به پایین بر می گردد