**داستان های کوتاه و جملات پند آموز**

👤آدم‌های دنیای هرکس دو دسته هستند.
👤آدم‌های داشته و نداشته...
👤آدم‌های داشته همان کسانی هستند که کنارشان غذا می‌خوری، راه می‌روی و حتی می‌خندی... 👤آدم‌های داشته یعنی همان 👤آدم‌های روزمره!
هر روز میبینی‌شان... چشم توی چشم می‌شوید... اما...
دسته دوم 👤آدم‌های نداشته هستند... همان‌ها که حسرت داشتن‌شان توی دلت مدام بالا و پایین می شود اما نباید که داشته باشی‌شان!
چون اگر به تو تعلق داشته باشند، می‌شوند 👤آدم روزمره!
اصلا قشنگی این 👤آدم‌ها به نداشتن‌شان است.
باید از دور نگاه‌شان کنی...
بعد بودن‌شان را قاب بگیری و بچسبانی بهترین جای دلت!
واقعیت این است که ما بیشتر از 👤آدم‌های داشته، با 👤آدم‌های نداشته‌مان زندگی می‌کنیم.
همین‌ها هستند که به زندگی‌مان عمق می‌بخشند.
همین‌ها هستند که امید را در دل‌مان زنده می‌کنند.
گریه و خنده‌مان را میفهمند و سکوت‌مان را ترجمه می‌کنند.
نداشتن این 👤آدم‌ها درد دارد اما قشنگی زندگی به همین نداشتن 👤آدم‌هاست...
به این است که از دور نگاه‌شان کنی و لبخند بزنی و بگویی:
 👤آدم نداشته!
اگر بدانی چقدر دوستت دارم...