📗📘📙 بهترین شعرهایی که خوانده ام 📗📘📙

ما گِدایان خِیلِ سلطانیم

شهر بَندِ هوای جانانیم 

بنده را نام خویشتن نبود

هرچه ما را لقب دَهند آنیم

گَر بِرانَند و گَر بِبخشایند

ره به جای دِگر نمی دانیم

چون دلارام می زند شمشیر

سَر بِبازیم و رخ نَگردانیم

دوستان در هوایِ صبحتِ یار

زر فِشانند و ما سَر اَفشانیم

ما به عشقش هِزار دَستانیم

تنگ چشمان نظر به میوه کنند

ما تماشا کُنانِ بُستانیم

تو به سیمایِ شخص می نگری

ما در آثارِ صُنع حیرانیم

هر چه گفتیم جز حکایتِ دوست

در همه عُمر از آن پشیمانیم

سعدیا بی وجودِ صبحتِ یار

همه عالم به هیچ نستانیم

غمِ زمانه خورم، یا فراقِ یار، کِشم

بِه طاقتی که ندارم، کدام بار کِشم

غمِ زمانه خورم، یا فراقِ یار، کِشم

بِه طاقتی که ندارم، کدام بار کِشم

نه دستِ صبر، که در آستینِ عقل بَرم

نه پایِ عقل، که در دامنِ قرار کِشم

نه قوتی که توانم، کنارهِ جُستن از او

نه قدرتی که به شوخیش، در کِنار کِشم

چو می توان به صبوری کِشید جور عدو

چرا صبور نباشم ،چرا صبور نباشم، که جورِ یار کِشم

شراب خورده ی ساقی، ز جامِ صافیِ وصل

ضرورت است، که دردسرِ خُمار کِشَم

گلی چو روی تو، گَر در چمن به دست آید

کَمینِه دیده ی سعدیش پیشِ خار کِشَم