تراکتور بعد از سروش رفیعی به کجا رسید؟
دوشنبه 23 اسفند 1395 12:03 PM
با رفتن سروش رفیعی از تراکتورسازی به پرسپولیس نه تنها اختلاف در صدرجدول زیاد شد که نوع بازی تیم تبریزی نیز تا حد زیادی افت کرد. شاید بتوان گفت او رهبر تیم امیر قلعه نویی بود.
به گزارش "ورزش‌سه"، سروش رفیعی بدون تردید یکی از بهترین بازیکنان فوتبال ایران در دو سه سال گذشته بوده است. هافبک تکنیکی و سرعتی که در فولاد، تراکتورسازی و حالا پرسپولیس بسیار دلنواز بازی می کند و نقش زیادی در حرکات هجومی تیمش دارد. او تا زمانی که در تراکتورسازی بود، تمام توانش را برای موفقیت این تیم گذاشت و حالا که از این تیم به پرسپولیس رفته، تیم امیر قلعه نویی را با مشکلات زیادی مواجه کرده است. پایین آمدن آمار گل های زده تراکتورسازی و تغییرات کاملا مشهود در سبک بازی به خوبی تاثیرگذاری رفیعی را نشان می دهد. از سوی دیگر رفیعی در پستی دیگر برای پرسپولیس همان تاثیرگذاری دارد و با حضور خود توانسته حملات پرسپولیس را بابرنامه تر کند. در ادامه به واکاوی تاثیرات رفتن رفیعی از تراکتورسازی اشاره شده است؛ چند تغییر مهم در سبک بازی این تیم که بدون سروش کاملا مشخص است.
تراکتور دیگر مالک توپ نیست
در نیم فصل اول که سروش رفیعی در ترکیب تیم تراکتورسازی حضور داشت، مالکیت توپ و فوتبال مالکانه تیم تبریزی سرآمد و در لیگ بهترین بود. او در نقش یک گوش راست وقتی پابه توپ و یا بدون توپ به داخل ساختار دفاعی حریفان می زد، می توانست تیم را در موقعیت خوبی قرار دهد. نقش بازیسازی چیزی است که رفیعی در تراکتورسازی به خوبی انجام می دهد و با رفتن او از تراکتور آمارها نشان می دهد که این تیم در بحث کنترل بازی ها به مشکل خورده است.
فضاسازی برای ایرانپوریان
بازی کردن رفیعی در پست گوش راست باعث شده بود اکثر حملات تراکتورسازی در نیم فصل اول از سمت راست پایه ریزی شود. جایی که رفیعی یک خط جلوتر از محمد ایرانپوریان حضور داشت. اگر یادمان باشد ایرانپوریان در نیم فصل اول بهترین مدافع راست لیگ برتر بود و توانست پاس های گل کلیدی را ارسال کند. اگرچه ایرانپوریان همچنان بازیکن توانمندی در این پست است اما با رفتن رفیعی دایره حرکتی او نیز دچار مشکل شده است. رفیعی با نفوذ هایی که از سمت راست به سمت وسط داشت ، فضایی ایجاد می کرد تا محمد ایرانپوریان بتواند با تنوع زیاد فرصت برای بازیسازی و ارسال پای های عمقی پیدا کند. اگر نگاهی به گل های زده تراکتورسازی در نیم فصل اول بیندازیم به خوبی متوجه می شویم که بیشتر این گل ها از جناح راست پایه ریزی شده است. حالا با رفتن رفیعی ایرانپوریان نیز در جناح راست تقریبا تنها شده و نمی تواند مانند گذشته کاری از پیش ببرد.
جایگزین های متفاوت
تیم امیر قلعه نویی تا همین چند هفته قبل هم بهترین خط حمله لیگ را در اختیار داشت اما بیشتر گل های زده این تیم در نیم فصل اول و در زمانی زده شده که رفیعی حضور داشته است. تراکتوری که در دو بازی گذشته گلی وارد دروازه حریفان نکرده، با رفتن سروش آمار گلزنی اش پایین آمده است. از سوی دیگر بازیکنان جایگزینی که برای رفیعی وجود دارند، قابلیت هایشان با او متفاوت است. تا زمانی که امید عالیشاه در نقش گوش راست تراکتورسازی بازی می کرد و حالا که معمولا شهرام گودرزی در این پست به میدان می رود، با توجه به اینکه آنها سرعتی هستند و در فضای خالی حرکت می کنند، نمی توانند مانند رفیعی در بازیسازی نقش داشته باشند. رفیعی اگرچه حالا در پرسپولیس گوش راست نیست و در وسط زمین بازی می کند اما همان قابلیت ها را به اجرا می گذارد و برتری عددی خوبی برای پرسپولیسی ها ایجاد می کند.
حال این سوال پیش می آید که آیا اگر رفیعی اکنون در تراکتورسازی حضور داشت هم این تیم با چنین شرایطی مواجه می شد؟ آیا اختلاف در صدرجدول به 10 امتیاز می رسید؟
