وادی هفتم: فقر و فنا

بعد ازین وادی فقرست و فنا               کی بود اینجا سخن گفتن روا؟

صد هزاران سایهٔ جاوید، تو               گم شده بینی ز یک خورشید، تو

هر دو عالم نقش آن دریاست بس          هرکه گوید نیست این سوداست بس

هرکه در دریای کل گم‌بوده شد            دایما گم‌بودهٔ آسوده شد

گم شدن اول قدم، زین پس چه بود؟       لاجرم دیگر قدم را کس نبود

عود و هیزم چون به آتش در شوند        هر دو بر یک جای خاکستر شودند

این به صورت هر دو یکسان باشدت     در صفت فرق فراوان باشدت

گر، پلیدی گم شود در بحر کل             در صفات خود فروماند به ذل

لیک اگر، پاکی درین دریا بود             او چو نبود در میان زیبا بود

نبود او و او بود، چون باشد این؟          از خیال عقل بیرون باشد این

منبع: آسمونی