وادی اول: طلب

چون فرو آیی به وادی طلب               پیشت آید هر زمانی صد تعب

چون نماند هیچ معلومت به دست          دل بباید پاک کرد از هرچه هست

چون دل تو پاک گردد از صفات          تافتن گیرد ز حضرت نور ذات

چون شود آن نور بر دل آشکار           در دل تو یک طلب گردد هزار