چرا ایرانیان در تاریخ، تجمّل‌دوست تصویر شده‌اند؟!

می خواهند تلافی خست عرف و عادت را درآورند.

تجمل خواهی در زندگی ایرانیان، آنگونه که جهانگردان در میانه دوره های صفوی تا پهلوی اول در سفرنامه های خود توصیف و تشریح کرده اند، بسیار در وضعیت کلی آنان تاثیرگذار بوده است اما این که از چه عامل هایی می توانسته است سرچشمه گیرد، چندان به روشنی بیان نشده است؛ هرچند برخی جهانگردان، اشاره هایی مبهم و گذرا دارند.

به عنوان نمونه اولیویه در سفرنامه خود پس از اشاره ای دراز به نقش زنان در این وضعیت می نویسد «گویا زنان مشرق زمین همواره به خیال خود باشند و هیچ در فکر اقوام و عشایر دورافتاده خود نشوند. چنان معلوم می شود که به جلوه دادن حسن تزیینات و تحصیل اشیاء گرانبها و کمیاب، می خواهند تلافی خستی که عرف و عادت بر آنها مجری داشته، نمایند. ... یک حصه از روز را صرف آرایش و شست وشوی خود ساخته، و حصه دیگر را برای تجملات خود صرف کنند».

بی توجهی به آینده، عاملی است که به نظر شاردن در پدیداری خوی تجمل خواهی موثر بوده است «ایرانیان در خرج کردن دارایی خویش از همه جهانیان پیشی گرفته اند؛ در اندیشه فردای خود نمی باشند، هرچه پول از هر راه به دستشان بیفتد در مدتی کوتاه مصرف می کنند». 

منبع: http://cafekhoondani.com