چرا ایرانیان در تاریخ، تجمّل‌دوست تصویر شده‌اند؟!

مردان کارگردان، زنان بازیگران!

زنان، بخشی به شمار می آیند که در توصیف های جهانگردان از تجمل دوستی ایرانیان، ردی پررنگ از خود بر جای گذارده اند؛ تاثیری که البته موجب برائت مردان از نقش در آن نمی شود؛ حرم سرا! اولیویه، به مخارج ایرانیان برای حرم سرا اشاره می کند که حتی از عثمانی ها نیز بیش تر است و اروپاییان را نیز به شگفتی می اندازد «بسیار کم اتفاق می افتد که این مخارج به اندازه وسعت و ثروت و شأن و رتبه و مناسب شغل و عمل شخص باشد. عدد زنان و ازدواج- چه یکی و چه چند نفر باشد- و نیز عدد کنیزان بی شمارست. ... مخارجی که در آن صورت در حرمسرا مصرف می شود، از حد اعتدال متجاوز گردد. ... لباس های قیمتی و فاخر و جواهرات گرانبها و عطریات عالیه و نادر الوجود و اطعمه لذیذ باید به وفور و کثرت در حرمسرا صرف شود که اروپاییان را به تصور نیاید».

شاردن نیز اولیویه را در این بخش یاری می کند «هزینه تجملات حرم خداوندان ثروت و دولت از مخارج دیگر تجملات خیلی بیشتر است. زیرا هریک آنان چند زن عقدی و متعه دارد و ریخت و پاش زندگی آنان بسیار زیاد است. زیرا شوهر به منظور حفظ ظاهر خود و آنان، باید زود به زود برای هریک از ایشان لباس های گرانبها بخرد. زنان به حد زیاد عطر مصرف می کنند، و این نیز از جمله مخارج سرسام آور آنان است. از روی دیگر چون زنان بدین صورت در ناز و نعمت پرورده می شوند جز عشوه پردازی و دلبری کاری ندارند و تنها می کوشند با حرکات افسونگرانه خود شوهرشان را به سوی خود جلب کنند، و هرگز به هزینه سنگینی که صرف تجملات بی حاصل آنان می شود نمی اندیشند».