پاسخ به:مبحث 128 طرح صالحین: «شوخی و مزاح؛ بایدها و نبایدها»
دوشنبه 9 اسفند 1395 10:46 PM
نه. تفاوت شوخی با تمسخر چیست؟
شوخی برای خوش‌گذرونی و شاد بودنه (هدف اصلیش) / اما تمسخر منجر میشه به خدشه‌دار کردن شخصیت طرف مقابل (حالا چه با قصد و نیّت قبلی و چه به صورتی که هدف نباشه ولی نتیجه اون کار یا حرف به‌صورت ناخواسته به شکل تمسخر دربیاد) که نه خلقِ خدا راضیه و نه خودِ خدا.
ده. چکار کنیم با کسی که اهل شوخی نیست خودمونو کنترل کنیم و شوخی نکنیم؟
باید خودمون مثل همون آدم باشیم و اگر شوخی کرد در حدّ خودش باهاش شوخی کنیم. یا سعی کنیم با برقراری یه رابطه‌ی خیلی خوب اونو سر ذوق و شوق بیاریم تا کم کم آدمی شوخ‌طبع بشه و از خشکی دربیاد. بهش حتی تذکر هم بدیم که چرا اینقد خشکی؟!! اگر هم شدنی نبود، کلاً ولش کنیم!!!!
یازده. آیا شوخی در هر موقعیت و مکانی جایز است؟
نه اصلاً. به قول معروف: "هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد!". سرِ کلاس، پیشِ استاد، توی مجلس ختم، موقع سخنرانی یک عالِم، توی یه جمع و مجلسِ رسمی و جدّی، موقعی که یه نفر مشکل خودشو پیش ما مطرح میکنه و از ما راه‌حل می‌خواد؛ در این مواقع لوس‌بازی و خُنُک‌بازی و شوخی جایگاهی نداره!
دوازده. کسی که ناراحته چطور با شوخی دلشو بدست بیاریم؟
آروم آروم. نه اینکه همون اول مثلاً بزنیم پُشتش و اون بنده خدا هم جا بخوره و یک متر بره هوا! در این صورت اون هم بلند میشه و پرت میکنه ما رو اون‌ور و حق هم داره! چون جاش نبوده! والّا!!! پای حرفاش بشینیم و گوش بدیم و نظر بدیم و راه‌حل بدیم تا کم‌‌کم آروم بشه. بعد یه شوخی کوچولو بکنیم. تا یه لبخند کوچولو روی لباش سبز بشه. بعد بحث رو ببریم به سمتی که باعث خوشالی و دور شدن از اون ناراحتیش بشه. وقتی فهمید دوسِش داریم و برامون مهمّه، خودش هم تغییر رَویّه میده.
واسه كسي خاك گلدون باش،
كه اگه به آسمون رسيد،
بدونه ريشه‌اش كجاست ...
