اشعار شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

خورشید برای تابشش ناظر اوست
زیبایی ماه بخشی از ظاهر اوست
مخفی است ولی عجب شکوهی دارد
قبری که فقط خود خدا زاییر اوست
اما اگر و هزار شاید ...چه کنم
این خود خوری ام سود ندارد چه کنم
ای کاش که قبل رفتنت می گفتی
بابغض دل شکسته باید چه کنم
.....................................
واز تعبیر وصفش مانده بودند
همان هایی که حرفی رانده بودند
پس از ان ماجرای درب و دیوار
علی را کوه صبری خوانده بودند
......................................
هر کس به شکوه تو جدا می نازد
در راه تو شد اگر فدا می نازد
من شیفته ات اگر شدم نیست عجیب
بر خلقت تو خود خدا می نازد
......................................
یک بار بیا برای خود حیله نکار
بر این همه عاشق جهان پیله نکار
می اید و انتقام می گیرد او
اطراف بقیع این همه میله نکار
......................................
سرچشمه ی افرینش دنیا بود
هنگام قنوت از اسمان پیدا بود
او مادر اب بود وباران شاید
این بود که چاه همدم مولا بود
......................................
اماده شدند رقص شمشیر کنند
زهرای مرا دوباره دلگیر کنند
اصحاب سقیفه آن طرف در شورند
یک بار دگر علی به زنجیر کنند
......................................
تا گفت سلام علیکمش را بردند
لب وا نشده تبسمش را بردند
جمعیت چوب های اتش زاده
با خود گل باغ گندمش را بردند
.....................................
گویند کجا بود قرینه به بهشت
تا مهر علی در اوست سینه به بهشت
پیچیده چنین که بوی زهرا به حجاز
باز است در شهر مدینه به بهشت

اسقندیل مددی زرجبستان