اشعار شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

اشکم دگر گرفت ز چهره جمال را

بر من سراغ امده قد هلال را

همسایه گر به گریه من خنده هم کند

ساکت نمی کنم به خدا قیل و قال را

با هر نفس نفس،دو سه تا مو سپید شد

هر بازدم چشانده به من طعم سال را

تاثیر دست اوست که هم گوشواره نیست

هم سخت می شنوم اذان بلال را

این سینه با جویدن نان تیر می کشد

میخی حرام کرده غذای حلال را

در راه تو نبسته مرا راه جز غلاف

وقتی گرفته بودم از کمر تو شال را

شاید به اشک تو گیرد پرم شفا

بر زخم خویش داده ام این احتمال را

گهواره را تکان مده سالم نگاه دار

ارد رباب چون پسری نونهال را

باید حسین جان به زودی ببینمت

در قتله گاه منتظرم این وصال را

از زینبم مپرس چرا چادرش دهم

در کربلا بپرس ز(اخنس) سوال را

شاعر:چاوش اکبری