اشعار شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

بی بی جان...

بیش از این بانو مرا حیران مکن.

خانه را بهر علی زندان مکن...

با خودت کمتر جدل کن فاطمه

بچه هایت را بغل کن فاطمه.

زخم هایت را مداوا میکنم..

من تو را آخر سر پا میکنم

من خودم اصلا به جایت میپزم...

نان برای بچه هایت میپزم..

قرص ماهم صورتت را بسته ای...

تکیه گاهم لابد از من خسته ای...؟

فاطمه داری بدون من کجا...؟

فاطمه جان فکر تابوتی چرا؟؟

تا نرفتی میشود کاری کنم...؟

لااقل از تو پرستاری کنم..

زندگی رو به راهم را گرفت.

میخ در پشت و پناهم را گرفت.

زیورت را پای در دیدم خودم..

گیسویت را لای در دیدم خودم

کارم آخر فاطمه افسوس شد

زندگی با رفتنت کابوس شد..

سوزن آخر رفت لای دست تو..

مادر زینب فدای دست تو..

این همه محتاطی ات را جمع کن

جعبه ی خیاطی ات را جمع کن..

عاقبت مظلوم من آماده شده

قبل رفتن پیرهن آماده شد؟؟

عاقبت تابوت خوبی ساختم

پیکرت را روی دوش انداختم..

حامد جولازده