اشعار شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

همسر مهربانم...

به پایم آنقدر ماندی که از پا آخر افتادی

کلید مشکلم بودی که در پشت در افتادی

تو خورشیدی تو ماهی مظهر نوری تو زهرایی

که با خفاش های تیره بخت شب در افتادی

پیمبر بی وضو هرگز نمی بوسید رویت را

چه شد ای وحی منزل که به خاک معبر افتادی

پرستوی شکسته پر تو پروازست تقدیرت

تحمل کن کمی حالا که از بال وپر افتادی

کنارتو هزاران سال شوق زندگی دارم

به این زودی چرا در فکر ترک حیدر افتادی

دورکعت ایستادی و به خود گفتم که میماند

رکوع وسجده وسجده،قیام آخر افتادی

 
وعمری زحمتت دادیم حرفش رانزن اصلاً

دوروزی را که در این خانه بین بستر افتادی

محمدعلی کردی