اشعار شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

از مشتِ خاک آدم و حوا که آفرید

فردوس وعرش و فرش و ثریا که آفرید

ادریس و شیث و نوح و مسیحا که آفرید

همچون نبی پیمبر عظما که آفرید

مثل علی امیر معلا که آفرید

بعدش که یازده گل زیبا که آفرید

از خاک پایشان گِل ما را که آفرید

وقتی تمام ارض و سما را که آفرید

گفت ای نبی هرآنچه درعالم به پا شده

تنها به عشق حضرت زهرا بنا شده

بعدش به نام نامیه او کوثر آفرید

او را خدا برای خودش دلبرآفرید

محشرنمود و فاطمه را محشر آفرید

ازآسیه، زِ هاجر و مریم، سر آفرید

بر بانوان هر دو جهان سرور آفرید

او را برای امت خود مادر آفرید

اصلا به عشق فاطمه پیغمبر آفرید

تنها برای فاطمه او حیدر آفرید

اینگونه شد که فاطمه قلب خدا گرفت

آری به لطف فاطمه هستی بنا گرفت

حالا گدای اوشده ایم وخوشا به ما

عبدِ عطای او شده ایم و خوشا به ما

مستِ ولای او شده ایم و خوشا به ما

غرق دعای او شده ایم و خوشا به ما

دل مبتلای او شده ایم و خوشا به ما

عمری فدای او شده ایم و خوشا به ما

اصلا برای او شده ایم و خوشا به ما

چون بچه های او شده ایم وخوشا به ما

وقتی که مادرِ همه ی ماست، فاطمه

پس زیرِ پاش جنت الأعلاست، فاطمه

هستی اگر چه عبد وغلام ائمه است

جن و پری اگر چه که رام ائمه است

هر دو جهان اگر چه به نام ائمه است

این بهترین سخن ز کلام ائمه است:

او حجت خدا به تمام ائمه است

ریحانه النبی و امام ائمه است

شأنش بلندتر ز مقام ائمه است

او مادر پیمبرو مام ائمه است

مدحش همین قدر، که خودش یک قیامت است

فضه کنیزِ او به مقامِ شفاعت است

محمد کابلی