اشعار مدح و ولادت حضرت علی (ع)

با صداقت باش یار ما شوی
لاف با عاشق مزن رسوا شوی
کار ما بر سر حق پی بردن است
در سبوی معرفت می خوردن است
حرمت میخانه از مستی بود
حق می بشکستن از پستی بود
ما نه ان دردی کش ساقی کشیم
ما فقط در سایه ی ساقی خوشیم
بی رخ ساقی جهان باقی مباد
لحظه ای میخانه بی ساقی مباد
رمز و راز عشق با عاقل مگو
حرف می با مردم جاهل مگو
در بهاران صحبتی از دی مکن
جاهلان را با خبر از می مکن
ساقی ما در سقایت اولی ست
تا ابد مولای سر مستان علی ست
می که ما گوییم مستی اورد
نیستی نی نی که هستی اورد
می که ما گوییم صاف است و زلال
اینچنین می را خدا کرده حلال
می که ما گوییم لطف حق بود
لطف حق در مستی مطلق بود
می که ما گوییم عاری از ریاست
مست از این می انبیا و اولیاست
می که ما گوییم الطاف جلی است
مستی این می فقط یک یا علیست
می که ما گوییم زهرا می دهد
با تولی و تبری می دهد
می که ما گوییم صحبای ولاست
ساقی و میخانه اش در کربلاست
می که ما گوییم پر سوز و تب است
ان بلورین جام دست زینب است
می که ما گوییم برده یاد را
مست کرده سید خوشزاد را

مرحوم سید حسن خوشزاد