اشعار مدح و ولادت حضرت علی (ع)

یا امیرالمومنین...

آتش نمرود را در دَم گلـستان مي كند

حلقه ي انگشترش كار سليمان مي كند

ميثم تمّار را با دار اُنسش مي دهد

آن امامي كز نگاهي خَلقِ سلمان مي كند

تا كه رو زد بركسي غير از علي، ذات خدا

يوسف صدّيق را در بند زندان مي كند

بين گرداب بلا چيزي نگو جز "يا علي"

ذكر حيدر مُشكلت را سهل و آسان مي كند

مثل طفلي كه ميان جمعيت گُـم مي شود

دوري از شاه نجف ما را پريشان مي كند

هرچه مي خواهم نگويم مدح او را،خود به خود

نفس لوّامه مرا فوراً پشيـمان مي كند

عاقل از ديدِ من است آن كس كه با "نادعلي"

با زبان روزه ، دائم ختم قرآن مي كند

آسمان در هم نمي پيچد بدون اذن او

امر از او مي رسد ، افلاك طوفان مي كند

وحي صادر مي شود از جانب مولاي ما

پس فقط روح الامين ابلاغ فرمان مي كند

ما كه تصويري نمي خواهيم جز صحن نجف
مرتضي وقتي كسي را كارگردان مي كند

بر مشامش مي رسد بوي حرم ، امّا مُدام
"سائل"اين غم را درون سينه پنهان مي كند

شك ندارم "هَمُّ و غَمَّش"را ز خاطر مي برد
هرگدايي در حرم رو سمت ايوان مي كند

محمد قاسمی