اشعار مدح و ولادت حضرت علی (ع)

سلام؛ این یکی از اشعار بنده هست:
تا پهلوان امید خودش را رصد گرفت
پیروزیش به «بازویی» لا وجد گرفت
مردانگی نمود و خودش را به خاک زد
ره زآن ثری به کرسی عرش احد گرفت
پشتش شکست از غم زخم زبانه ها
زآن پس لقب به پهلوی نا معتمَد گرفت
در اوج غصه دلش را که غم گرفت
بر پا شد و به همت مولا وَقَد گرفت
رست از تمام و دامن حبل المسد گرفت
بی حد و حصر ذکر «علی جان، مدد» گرفت
**********************************
دیو آمد از یدش انگشتری گرفت
خوارش نمود، از روشش مهتری گرفت
شد زیر دست خداوند جاه و ملک
چون از تبار او سری و سروری گرفت
از کف بداد هر چه عنان و رکیب را
فرمانبری ز دیو و ز جن و پری گرفت
دیگر برید هرچه سلیمان امید داشت
وقتی امید از خودش؛ از دیگری گرفت
رست از تمام و دامن حبل المسد گرفت
بی حد و حصر ذکر «علی جان، مدد» گرفت
**********************************
چون روی نوح از غم امت زریر شد
از شدت تمسخر آنان که پیر شد
عمری دراز صرف خدا و کتاب کرد
چون روز عمر در پس شبگیرِ دیر شد
از این و آن که دلش تنگ و خسته شد
وقتی که با مصائب و سختی نظیر شد
اشکش چکید بر سر سجاده ی دعا
دستش دگر به دامن پاک «امیر(ع)» شد
رست از تمام و دامن حبل المسد گرفت
بی حد و حصر ذکر «علی جان، مدد» گرفت
**********************************
موسی امید از کمک این و آن برید
در آن میانه راه نفس بی امان برید
لب را گزید بین دو دندان ز اضطراب
وقتی که عقل را کلک ساحران برید
در آن میانه غیر خدا را نمی شناخت
قوت بریده، صبر رمید و توان برید
تحلیل عقده خواست که یابد تحملی
وقتی که حرف از سر و پای زبان برید
رست از تمام و دامن حبل المسد گرفت
بی حد و حصر ذکر «علی جان، مدد» گرفت
**********************************
مریم ز غصه دلش تنگ و تار شد
وقتی که لال، بهر ملامت هَزار شد
هرجا که رفت سنگ کلامی زدند، هان
وقتی که عفتش به غلط لکه دار شد
قلبش گرفت از سخن مردمان پست
دست و زبان به حکم خدایش ز کار شد
بغضی عجیب راه گلویش فشرد و بعد
وقتی که پای دلش بی قرار شد
رست از تمام و دامن حبل المسد گرفت
بی حد و حصر ذکر «علی جان، مدد» گرفت

احسان اسکندری