اشعار ولادت حضرت رقیه (س)

سرمشقِ صبر ، صبرِ جمیل رقیّه است
همواره دست عشق ، دخیلِ رقیّه است

مثل عموش ، مَنسب باب الحوائجی
در باب قُرب ، اَجر جزیل رقیّه است

دیدیم پادشاه ستمکار شهر شام
هنگام جنگ نرم ، ذلیل رقیّه است

با منکرِ رقیّه به محشر طرفْ حساب
بالله قسم، خدایِ جلیل رقیّه است

حاتم که از چهل درِ خانه ، کرم کند
از روی عجز ، اِبنِ سَبیل رقیّه است

آبی که اهل شام بلا غرق شد در آن
در کنج چشم ، جاریِ نیل رقیّه است

بااینکه بیشتر شده قربانیِ حسین
این اشک چشم ، گاه ، قتیل رقیّه است

باید کفالت دو جهان را به او دهند
بنتُ الاسد چرا که کفیل رقیّه است

پرونده های حاجت ما، اولویّتش
با شیرخوار شاه ، وکیل رقیّه است

از رفتن حسین به مقتل که بگذریم
داغِ بزرگِ قلبِ عقیله ، رقیّه است

محمّدقاسمی