اشعار پیامبر اکرم (ص) (وفات)

باران رحمت

دل آفریده است که زیر و زبر کنی
ماه آفریده است که شقّ القمر کنی
 
باران رحمتیّ و قرار است نَم نَمَک
بر سنگ های سخت تعصّب اثر کنی
 
صف می کشند جنگل و دریا به خدمتت
سبزینه پوش عاطفه ها، لب که تر کنی
 
این سنگ ها که بر سر اسلام می زنند
آقا مباد جان خودت را سپر کنی
 
خاکستر است باز، به امّید توبه اش
تا کی ز کوی مرد یهودی گذر کنی!؟
 
در حجّة الوداع چه رازی است در دلت؟
باید تمــام قافلــه را با خبــر کنی
 
یا شافع النّفوس تو را جان فاطمه ^(س)
در گیر و دار حشر به ما هم نظر کنی!
مربع
جبریل من، به گرد براقش نمی رسی
گیرم در این مکاشفه خیلی هنر کنی!