اشعار محرم (ورود کاروان به کوفه)

بر نیزه زلف شعر رها شد ، نیامدی
پای جنون به معرکه وا شد ، نیامدی

در خیمه گاه کاغذ آتش گرفته ای
تک تک حروف شعله نما شد ، نیامدی

برگشت مشک جوهر آبی به روی میز
پشت غزل دوباره دوتا شد ، نیامدی

در قتلگاه دفتر در خون شناورم
سرهای بیت هام جدا شد ، نیامدی

افتاده پاره پاره تن دفترم به خاک
این دشت واژه کرببلا شد ، نیامدی

شاعر نوشت با قلم سر شکسته اش
مضمون اسیر قافیه ها شد نیامدی