پاسخ به:مبحث 126 طرح صالحین: «دوستی و رفاقت»
یک شنبه 17 بهمن 1395 9:09 PM
حضرت علی (ع) میفرمایند:
بهترين برادرانت (دوستانت)، كسى است كه با راستگويى اش تو را به راستگويى دعوت كند و با اعمال نيك خود، تو را به بهترين اعمال برانگيزد.
- به نظر شما، چه کنیم این دوستی‌های ارزشمند خود را پایدار نگه داریم؟
با اخلاص دوستی کنیم، بدیهیست که دوستی با دورویی و ریا جور در نمی آید.
- چرا در برخی دوستی‌ها، آن علاقه و رابطه‌ی تنگاتنگی که ابتدا وجود داشته، به تدریج کم‌رنگ می‌شود؟
زیرا دوستی ها با اخلاص پیش نمیرود
اگر هم یک طرف با اخلاص باشد، ممکن است طرف دیگر خراب کند
دوستی ای که اسلامی باشد تا آخرت هم پابرجا خواهد ماند.
منظورم از اسلامی دقت به احادیث و روایات و انجام آنهاست
مثلا حدیث داریم معصوم گفته "آنچه را برای خود می‌پسندید برای دیگران هم بپسندید" اولاً که متأسفانه به وضوح دیده میشه خیلی ها به این حدیث عمل نمیکنن بعدش هم دوستی ای که در آن دو طرف از اینگونه اصول پیروی کند فکر نمیکنم به مرور زمان کم رنگ بشود و بلکه پررنگ تر خواهد شد.
- آیا ارتباط زیاد و همراهی مداوم افراد با یکدیگر، بر شدت و میزان دوستی آن‌ها افزوده و یا از آن کاسته می‌شود؟
اگر از اصول اسلام استفاده بشه فکر نمیکنم بکاهد
بیشتر روی "افزایش" نظرم هست
اینکه میگن دوری و دوستی مشابه همون ضرب المثل "خواهی نشوی رسوا،همرنگ جماعت شو" است که تا اونجایی که میدونم در اسلام چنین چیزی نداریم
خداوند میفرماید: "و اگر از اکثر افرادی که در زمین هستند پیروی کنی،تو را از راه خدا گمراه میکنند..." انعام، آيه 116
حالا اینکه در رفع آن ضرب المثل بود اما نظر ما این است دیگر.
- به نظر شما، تشبیه «دوست و رفیق صمیمی» در دوران مجردی به «همسر» در دوران متأهلی، صحیح و معقول است؟! تا چه حد می‌تواند صحت داشته باشد؟
اصلاً
