اشعار وفات حضرت معصومه سلام الله علیه

نور خدا در رسول اكرم پیدا
كرد تجلی زوی به حیدر صفدر

وز وُی تابان شده به حضرت زهرا
اینك ظاهر دخت موسیِ جعفر

آبروی ممكنات جمله از این نور
گرنبُدی باطل آمدند سراسر

دختر چون این دو از مشیمه قدرت
نامد و ناید دیگر هماره مقدر

آن یك، امواج علم را شده مبدأ
وین یك افواج حلم را شده مصدر

آن یك بر فرق انبیا شده تارُك
وین یك اندر سر، اولیا را مِغْفر

آن یك در عالم جلالت، كعبه
وین یك در مْلك كبریایی مُشْعُر

لم یُلِدُم بسته لب و گرنه بگفتم
دخت خدایند این دو نور مطهر

آن یك بر مْلك لایزالی، تارُك
وین یك بر عرش كبریایی، افسر

آن یك خانه مدینه كرده مزین
صفحه قم را نموده این یك، انوار

خاك قم این كرده،‌از شرافت، جنت
آب مدینه نموده آن یك، كوثر

عرصه قم غیرت بهشت برین است
بلكه بهشتش یُساوْلی است برابر

زیبد اگر خاك قم به عرش كند،فخر
شاید گر لوح را بیاید همسر

خاكی عجب خاك، آبروی خلایق
ملجأ بر مسلم و پناه به كافر