بسیاری از زوج ها علی رغم حسن نیتشان، به روش های متفاوتی باعث دلسردی همسرشان می شوند. گاهی به یکدیگر احترام نمی گذارند، گاهی احساسات همدیگر را در نظر نمی گیرند، گاهی قدرت طلبی می کنند و گاهی تحقیر و سرزنش.

نوع برخورد هر انسانی، نمادی از سلامتی روان و آگاهی اوست.

 برای آنکه برخورد سالمی داشته باشیم در ابتدا باید روان سالمی داشته باشیم. اگر مشکلات ارتباطی ناشی از مشکلات درونی نباشد، مهارت های ارتباطی پیشقدم می شوند. یکی از آگاهی های لازم برای ایجاد یک رابطه موثر، شناخت عواملی است که رابطه ما را به سوی دلسردی سوق می دهند.


در زیر به چند عنصر از عوامل دلسرد کننده اشاره می کنیم:

ترساندن:

کمالگرایی بیش از حد، باعث احساس ترس می شود. همسرانی که توقع دارند همسرشان بر اساس ملاک های کمالگرایانه آن ها عمل کنند احساس دلسردی را به همسران خود انتقال می دهند.

تصدیق نکردن پیشرفت:

وقتی پیشرفت های همسرتان را تصدیق نمی کنید باعث دلسرد شدن همسرتان می شوید. تصدیق کردن پیشرفت های همسر باعث تشویق آن ها برای تغییر می شود.

حساسیت بیش از حد:

وقتی همسری می خواهد بر تر از دیگران باشد، به همسر خود بیش از حد حساس می شود، چرا که این اعتقاد اشتباه را دارد که وقتی کسی می شوم که از دیگران سر تر باشم.

وقتی شوهر یا زن در مورد یک دوست خود صحبت می کند یا از لباس قشنگ کسی حرف می زند، طرف مقابل این صحبت ها را کنایه از نواقص خود می بیند و واکنش نشان می دهد.

این نوع رفتار ها ممکن است باعث دلسردی طرف مقابل شود، چرا که هم منظور او را بد تعبیر کرده اید و هم در مقابل ابراز عقیده یا احساساتش ایستاده اید.

سلطه پذیری:

گاهی احساس می کنیم، برای اینکه کار ها خوب پیش رود باید ما کار ها را انجام بدهیم. برای همین هم است که نظر همسرمان یا پیشرفت های او را نمی بینیم. وقتی این احساس را داریم به صورت زیرکانه و ضمنی همسرمان را تحت سلطه قرار می دهند.