یک شعر زیبا از سعدی

The children of humanity are each others limbs

That shares an origin in their creator

When one limb passes its days in pain

The other limbs can not remain easy

You who feel no pain at the suffering of others

It is not fitting you be called human

بنی آدم اعضای یک پیکرند

که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند قرار

تو کز محنت دیگران بی غمی

نشاید که نامت نهند آدمی