جانبازان شيميايي

بانوي شهيده بهيه پرتوي، در روز سوم فروردين ماه سال 1328 در روستاي «شيخه كور» از توابع شهرستان مريوان در استان كردستان در يك خانواده از اهل سنت (شافعي مذهب) به دنيا آمد.

پدرش «محمد» و مادرش «طوبي» نام داشت.

بهيه نيز همانند بسياري از همسالان خود در آن روستا به علت فقر مالي خانواده و نبود امكانات تحصيلي و آموزش از نعمت سواد محروم بود.

او در سن 18 سالگي به عقد دائم يكي از اقوام مادري خود «شهيد علي » سليماني در آمد.

اين خانواده نوپا در اوايل سال 1350 به روستاي «بالك» زادگاه شهيد سليماني عزيمت نمودند.

ثمره ازدواج ايشان چهار فرزند به نامهاي ثريا، جلال، عطاء و مهدي مي‌باشد.

پدر خانواده به كارگري و كشاورزي مشغول بود و مادر با تمام همت خود به تربيت فرزندان مي‌پرداخت.

اما در دومين روز فروردين ماه سال 1367 در روستاي بالك مورد حمله وحشيانه نيروي هوايي ارتش بعثي عراق قرار گرفت.

 با بمباران شيميايي و گاز خردل اين خانواده در كنار هم در منزل خود جان به جان آفرين تسليم كرده و به شهادت رسيدند.

خانواده شش نفري سليماني يكي از هزاران خانواده قربانيان سلاح‌هاي شيميايي در ايران بودند.