چرا با وجود علم به عاقبت گناه, به ورطه اش می افتیم؟

در پاسخ مي گوييم:

اولا : اين آگاهي به صورت قطعي و يقيني نيست و ايمان آن گونه كه بايد قوي نيست.

ثانيا : شهوات و غرايز در دسترس و ملموس است و عاقبت و نتيجه آنها در آينده آشكار مي شود.

ثالثا : كشش غرايز و شهوات  زياد است و جلوگيري يا محدود نمودن آنها ايمان قوي مي طلبد .

رابعا : اگر چه گاهي علم دارد ، اما در هنگام انجام عمل ناپسند ، از عاقبت آن غافل مي شود .

اين عوامل و برخي از عوامل ديگر موجب مي شود كه انسان به ورطه گناه بيفتد و به وسوسه نفس شيطاني فريفته شود.

علم و آگاهي بيشتر از عواقب گناه و نتايج سودمند كارهاي نيك ، نيز تقويت ايمان به خدا و قيامت ، موجب مي شود كه انسان از كارهاي بد و ناپسند دور شده و به كارهاي نيك و پسنديده رو آورد.

نيرويي كه مي تواند جلو وسوسه شيطان را بگيرد عنصر تقوا و ياد خد است.

قرآن مجيد مي‌فرمايد: "پرهيزكاران هنگامي كه وسوسه هاي شيطاني آنها را احاطه مي كند، به ياد خدا و نعمت هاي بي پايانش مي افتند، در اين حال بينا مي گردند".1

پی نوشت:

1- سوره اعراف ،  آيه 201

منبع: t-pasokhgoo.ir